Μια από τις μεγαλύτερες σταρ παγκοσμίως και σύμβολο μόδας από τον 20ο αιώνα μέχρι και σήμερα. Από τις λίγες ηθοποιούς που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα διαφορετικά βραβεία, Όσκαρ, Grammy, Emmy, Tony και για πολλά χρόνια Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Unicef.
Ο λόγος φυσικά για την Audrey Hepburn.
Πριν το περίφημο “Breakfast At Tiffany’s”, πριν την εκτόξευση της φήμης της ως μια από τις δημοφιλέστερες ηθοποιούς του «χρυσού» Χολιγουντιανού Κινηματογράφου και πριν καθιερωθεί ως σύμβολο μόδας και κομψότητας, η ιστορία της Audrey Hepburn δεν είχε τόση χαρά και χλιδή.
__________________________________
Γεννήθηκε ως Audrey Kathleen Ruston στο Βέλγιο στις 4 Μαΐου του 1929. Ο πατέρας της ήταν Ιρλανδός και η μητέρα της Ολλανδή, από τον πρώτο γάμο της οποίας είχε και δύο ετεροθαλή αδέρφια.
Ο πατέρας της εργαζόταν σε μια ασφαλιστική εταιρεία, οπότε η οικογένεια ταξίδευε συχνά σε Βρυξέλλες, Αγγλία και Ολλανδία. Το επίθετο Hepburn ήταν της γιαγιάς του πατέρας της και το πρόσθεσε εκείνος αργότερα.
Τα πρώτα χρόνια της παιδικής της ηλικίας ήταν ανέμελα και ευτυχισμένα. Το πρώτο ταρακούνημα στον τρυφερό παιδικό της κόσμο ήρθε το 1935. Οι γονείς της πήραν διαζύγιο και ο πατέρας της έφυγε ακολουθώντας την Βρετανική Φασιστική Ένωση, όπου ήταν μέλος και η μητέρα της. Η φυγή του την σημάδεψε βαθιά.
Τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και η σύνδεση με την Άννα Φρανκ
Το 1939 η μητέρα της αποφάσισε να επιστρέψουν στην Ολλανδία, καθώς θεωρούσε ότι εκεί θα ήταν ασφαλείς από τους Γερμανούς. Έναν χρόνο αργότερα όμως και η Ολλανδία έπεσε στα χέρια των Γερμανών κατακτητών. Η κατάσταση για την οικογένεια της Audrey έμελλε να γίνει ακόμα πιο δύσκολη. Η μόνη διέξοδος που είχε η ίδια την περίοδο της Κατοχής ήταν το μπαλέτο. Παρακολουθούσε ήδη μαθήματα στο Ωδείο της πόλης από το 1939 ως το 1945.
Ο λιμός τον χειμώνα του 1944 και οι συνέπειες της Απόβασης της Νορμανδίας γονάτισαν τον κατεχόμενο λαό της Ολλανδίας. Οι Γερμανοί χρησιμοποιούσαν όλες τις προμήθειες των ντόπιων προς όφελός τους. Οι άνθρωποι πέθαναν στους δρόμους από το κρύο και την πείνα.
Η Audrey ήταν άλλο ένα από τα παιδιά που βρέθηκαν σε κατάσταση υποσιτισμού και εμφάνισε προβλήματα αναπνευστικά, αναιμίας και οιδήματος.
Δύο συγγενείς της μητέρας της εκτελέστηκαν ως αντιστασιακοί. Ο ένας ετεροθαλής αδερφός της κρατήθηκε για ένα διάστημα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τα πέντε εκείνα χρόνια της Κατοχής ήταν η πιο τραυματική περίοδος της ζωής της.
Το 1946 έπεσε στα χέρια της το περίφημο Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, με την οποία η Audrey ταυτίστηκε. Είχαν ακριβώς την ίδια ηλικία και πάρα πολλές κοινές αναμνήσεις. Η ίδια είχε πει ότι το βιβλίο αυτό την καταρράκωσε, γιατί ήταν σαν να διάβαζε τις δικές της σκέψεις, σαν να έβλεπε ξανά όλες εκείνες τις εικόνες που τη σημάδεψαν.
Αρκετά χρόνια αργότερα της έγινε πρόταση να υποδυθεί την Άννα Φρανκ στο Broadway και αρνήθηκε, καθώς της ήταν αδύνατο να διαχειριστεί το βάρος αυτών των αναμνήσεων.
Οι εμπειρίες της Audrey από αυτή την δύσκολη περίοδο της ζωής της έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να ασχοληθεί αργότερα με το ανθρωπιστικό έργο της Unicef.
Η πορεία προς την επιτυχία και την αναγνώριση
Μετά το τέλος του πολέμου η Audrey μετακόμισε στο Άμστερνταμ με στόχο να γίνει μια επαγγελματίας χορεύτρια του μπαλέτου, πάνω στο οποίο δούλευε διαρκώς. Παρά την σκληρή δουλειά και τον ζήλο που έδειχνε για τον χορό, η δασκάλα της της είπε ότι λόγω του ύψους της και της κακής της οργανικής κατάστασης μετά τον υποσιτισμό του πολέμο, δεν θα μπορούσε να γίνει πρίμα μπαλαρίνα. Έτσι η 19χρονη Audrey στράφηκε στην υποκριτική.
Το 1948 έκανε την πρώτη της εμφάνιση ως ηθοποιός στην εκπαιδευτική ταινία «Dutch in Seven Lessons». Αργότερα ακολούθησαν και δύο μικροί ρόλοι σε μιούζικαλ. Η καριέρα της στον κινηματογράφο ξεκίνησε με πολλούς μικρούς ρόλους και με πρώτη ταινία το «One Wild Oat».
Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος ήρθε το 1951, όταν έπαιξε την “Gigi” στο Broadway κάνοντας μεγάλη επιτυχία για αρκετό διάστημα. Οι εντυπώσεις που άφηνε με τις δουλειές της ήταν αρκετά καλές, όμως ακόμα η Audrey δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστή.
Το 1952 υποδύθηκε μια ταλαντούχα μπαλαρίνα στην ταινία «Secret People». Εκτέλεσε η ίδια όλες τις χορευτικές κινήσεις του ρόλου της και το όνομά της άρχισε να ακούγεται όλο και περισσότερο.
Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος στο Hollywood πλέον ήταν το 1953 στην ρομαντική κομεντί «Διακοπές στη Ρώμη» με συμπρωταγωνιστή τον γοητευτικό Gregory Peck. Οι παραγωγοί ήθελαν την Elizabeth Taylor για τον ρόλο, όμως ο σκηνοθέτης William Wyler επέμενε πως η Audrey ήταν η ιδανική τόσο σαν παρουσία όσο και σαν προσωπικότητα.
Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία, προτάθηκε για 10 βραβεία Όσκαρ και ήταν αυτή για την οποία η Audrey Hepburn απέσπασε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Η ίδια είχε δηλώσει πως αυτή ήταν και η αγαπημένη της ταινία.
Η φήμη της Audrey Hepburn εκτοξεύτηκε άμεσα. Το όνομά της ως ηθοποιός και γυναίκα της επικαιρότητας δεχόταν τις καλύτερες κριτικές. Σε μια εποχή που επικρατέστερες ήταν οι πληθωρικές και αισθησιακές γυναικείες φιγούρες της Marilyn Monroe και της Elizabeth Taylor, η Audrey «έσπασε τους κανόνες». Κέρδισε τις εντυπώσεις με την απλή και αντιφατική στα κοινά πρότυπα παρουσία της.
Μελαχρινή, αδύνατη, με έντονα φρύδια και κοντά μαλλιά η Audrey απέδειξε ότι η ομορφιά και η γοητεία δεν έχουν μόνο μία όψη. Χαρακτηριστικό της στοιχείο ήταν το στυλ της, το ντύσιμο «Chanel», απλό, φρέσκο, κομψό και με αντρόγυνα στοιχεία. Δεν ήταν τυχαίο που η συμπαθέστατη νεαρή ηθοποιός έγινε διαχρονικό σύμβολο της μόδας και της κομψότητας και η εικόνα της επηρέασε πολλές γενιές σχεδιαστών και επαγγελματιών του χώρου.
Τις «Διακοπές στη Ρώμη» ακολούθησε η επίσης ρομαντική κομεντί «Sabrina». Στα γυρίσματά της η Audrey γνωρίστηκε με τον σπουδαίο σχεδιαστή υψηλής ραπτικής Hubert de Givenchy. Οι δυο τους έγιναν φίλοι και συνεργάτες μιας ζωής. Ο Givenchy επιμελούταν την γκαρνταρόμπα της Audrey σε όλες τις υπόλοιπες ταινίες της, αλλά και στις εμφανίσεις της εκτός οθόνης και την είχε ως βασική μούσα του για πολλά χρόνια.
Το 1954 έπαιξε στο θεατρικό έργο «Ondine» με συμπρωταγωνιστή τον Mel Ferrer, τον οποίο ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε μέσα στην ίδια χρονιά. Ο ρόλος της στην παράσταση της έφερε και το πρώτο βραβείο Tony Καλύτερης Ηθοποιού. Το 1955 βραβεύτηκε και με τη Χρυσή Σφαίρα – World Film Favorite Female.
Ακολούθησαν κι άλλες πετυχημένες ταινίες, ρομαντικές κομεντί, κοινωνικές, πιο δραματικές και επίσης μιούζικαλ. «Funny Face», «The Nun’s Story», «Πόλεμος και Ειρήνη», «My Fair Lady», «Two for the Road», «Love in the Afternoon», «The Children’s Hour» και «Charade» είναι μόνο μερικές από τις κινηματογραφικές επιτυχίες που καθιέρωσαν την διάσημη πλέον Audrey ως μια από τις κορυφαίες γυναικείες παρουσίες της δεκαετίας του ’50.
Το αποκορύφωμα της καριέρας της ήρθε την δεκαετία του ’60 με την περίφημη ταινία «Breakfast At Tiffany’s» (1961). Ο ρόλος της Holly Golightly, μιας γυναίκας με εκκεντρικό τρόπο ζωής και συνοδός πολυτελείας σε πλούσιους άντρες, ήταν μια μεγάλη πρόκληση για την εσωστρεφή Audrey.
Αρχικά ο ρόλος προοριζόταν για την Marilyn Monroe και ο Truman Capote (στον οποίο ανήκε η νουβέλα στην οποία βασίστηκε η ταινία) δεν ήθελε άλλη πρωταγωνίστρια. Η Audrey όμως ήταν «της μόδας», είχε ένα πολύ καλό όνομα τόσο σχετικά με το αποτέλεσμα της δουλειάς της, όσο και στις σχέσεις της με τους συνεργάτες της.
Με λίγες αλλαγές στο ρόλο η Audrey έδωσε μια χαρακτηριστική ερμηνεία, για την οποία είναι πασίγνωστη μέχρι σήμερα και δεν μπορεί κανείς να φανταστεί κάποια άλλη στη θέση της.
Οι άντρες της ζωής της
Η Audrey Hepburn παντρεύτηκε δύο φορές. Ο πρώτος της άντρας ήταν ο Αμερικανός Mel Ferrer, που γνώρισε στα γυρίσματα της θεατρικής παράστασης «Ondine». Ο δεύτερος ήταν ο Ιταλός γιατρός Andrea Dotti.
Με τον καθένα τους απέκτησε έναν γιό, τον Sean Hepburn-Ferrer (1960) και τον Luca Dotti (1970). Οι αδιάκοπες επαγγελματικές της δραστηριότητες σε συνδυασμό με ψυχολογική πίεση έγιναν οι αιτίες να αποβάλλει δύο φορές μετά τον πρώτο της γιο και άλλη μία μετά τον δεύτερο.
Ο γάμος της με τον Ferrer κράτησε από το 1954 μέχρι το 1968 και με τον Dotti από το 1969 μέχρι το 1982. Με τον δεύτερο χώρισε, γιατί όπως φαίνεται εκείνος διατηρούσε παράλληλες σχέσεις και με άλλες νεότερες γυναίκες. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της και μέχρι τον θάνατό της η Audrey είχε σχέση με τον γοητευτικό Ολλανδό ηθοποιό Robert Wolders.
Το έργο της Audrey Hepburn με την UNICEF
Οι αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας από την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν πάντα ανεξίτηλες μέσα της. Αυτό την οδήγησε να αφιερώσει την ζωή της βοηθώντας παιδιά που ζούνε σε δύσκολες συνθήκες. Όταν πλέον είχε αποχωρήσει από την κινηματογραφική καριέρα, ανακηρύχθηκε Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως για την UNICEF.
Επισκέφτηκε διάφορες χώρες και περιοχές, όπου ζούσαν παιδιά σε φρικτές συνθήκες φτώχειας, πείνας και αρρώστιας κάνοντας μεγάλες προσπάθειες να ευαισθητοποιήσει ταυτόχρονα τον υπόλοιπο κόσμο απέναντι στους συνανθρώπους τους που έχουν ανάγκη.
Για εκείνη η βοήθεια αυτών των παιδιών δεν ήταν απλά ένα καθήκον, αλλά μια πράξη αληθινής αγάπης και κατανόησης, που δεν την άφηνε ποτέ να ξεχάσει τις συνθήκες που σημάδεψαν κι εκείνη ως παιδί.
Το 1992 και λίγο πριν τον θάνατό της της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για το έργο της με τη UNICEF.
Το τέλος μιας μεγάλης σταρ
Το 1992 μετά από μια σειρά εξετάσεων διαγνώστηκε με καρκίνο στην υπογάστρια περιοχή, ο οποίος εξαπλωνόταν αργά αρκετά χρόνια μέχρι τότε. Επιβλήθηκε σε χημειοθεραπεία και δύο χειρουργικές επεμβάσεις. Η κατάσταση όμως ήταν πλέον μη αναστρέψιμη.
Τους τελευταίους μήνες της ζωής της έμενε στο σπίτι της στην Ελβετία, όπου και πέθανε στις 20 Ιανουαρίου του 1993, σε ηλικία 63 ετών.
Η εικόνα της Audrey Hepburn έγινε διαχρονικό σύμβολο μόδας και κομψότητας, που δεν έχει παλιώσει μέχρι σήμερα. Η χαρακτηριστική κινηματογραφική της παρουσία της έδωσε μια θέση μέσα στα κορυφαία ονόματα αστέρων του 20ου αιώνα.
Το σημαντικό φιλανθρωπικό της έργο συμπλήρωσε την εικόνα μιας γυναίκας, που πέρα από την όμορφη παρουσία και το υποκριτικό ταλέντο, ήταν ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του για να βοηθήσει άλλους ανθρώπους. Κι αυτό είναι κάτι που αξίζει να θυμάται κανείς για την Audrey Hepburn.
