Πολλές φορές στην πορεία της ζωής μας έχουμε βρεθεί στο δίλημμα: «Να ρισκάρω τελικά ή όχι»; Βασανιζόμαστε με την σκέψη του ρίσκου που θέλουμε να πάρουμε. Τα ζυγίζουμε, τα σκεφτόμαστε, τα ξανασκεφτόμαστε και στο τέλος από την πολλή σκέψη έχουμε ήδη εξαντληθεί και τα παρατάμε πριν καν ξεκινήσουμε.
Όλα στην ζωή μας είναι ένα ρίσκο. Ακόμα και το μωρό που μπουσουλάει, όταν κάνει την κίνηση να σηκωθεί για να περπατήσει, παίρνει το πρώτο ρίσκο της ζωής του. Αφήνει την ασφάλεια που έχει με το μπουσούλημα για να γνωρίσει το άγνωστο.
Καθημερινά ρισκάρουμε στην ζωή μας και δεν το αντιλαμβανόμαστε.
Άλλες φορές το ρίσκο είναι μεγαλύτερο, άλλες μικρότερο. Ακόμα και η επιλογή του συντρόφου μας ή των φίλων μας είναι ένα ρίσκο.
Προσωπικά, είμαι υπέρ του ρίσκου. Αν κατάφερα 1-2 σημαντικά πράγματα στην ζωή μου ήταν αποτέλεσμα του ρίσκου που έπρεπε να πάρω κάθε φορά. Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω έχοντας στην άκρη του μυαλού μου την σκέψη «τι θα είχε γίνει τότε αν είχα ρισκάρει». Σε κάθε ρίσκο βάζω το 100% του εαυτού μου και όπου με πάει.
Ωστόσο, όπως όλα τα πράγματα στην ζωή έχουν τα καλά και τα άσχημα τους, το ίδιο ισχύει και για το ρίσκο. Δεν μας εγγυάται κανένας ότι πάντα θα πετυχαίνει, όμως και στις όποιες αποτυχίες μας οφείλουμε πολλά.
Οι αποτυχίες μας κάνουν πιο δυνατούς, πιο αποφασιστικούς και μας πεισμώνουν για να τα καταφέρουμε την επόμενη φορά.
Άλλωστε και η αποτυχία είναι ένα μικρό εμπόδιο προς το μεγαλείο που μας περιμένει.
Καλό θα ήταν να έχουμε ωριμότητα σκέψης και να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ότι μας φέρει το ρίσκο μας. Στο κάτω κάτω, κάπως έτσι γεμίζει το βιογραφικό της ζωής μας με εμπειρίες.
Όπως είπε και ο βραβευμένος με Νόμπελ ποιητής Τόμας Στερνς Έλιοτ:
«Μόνο αυτός που ρισκάρει να πάει πολύ μακριά μπορεί να ανακαλύψει πόσο μακριά μπορεί να πάει κανείς»
Να σας τονίσω όμως ότι άλλο πράγμα είναι το ρίσκο και άλλο ο παρορμητισμός. Στο ρίσκο τα σκεφτόμαστε τα πράγματα, ζυγίζουμε τα καλά και τα άσχημα και πράττουμε ανάλογα.
Ο παρορμητισμός είναι το ακριβώς αντίθετο. Πράττουμε χωρίς να σκεφτόμαστε τίποτα.
Καλό θα ήταν να μην τα συγχέουμε παρασυρόμενοι από την μεγάλη μας επιθυμία να κάνουμε οτιδήποτε στην ζωή μας.
Επίσης, θα ήθελα να τονίσω και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό.
Όταν αποφασίσουμε να πάρουμε ένα ρίσκο να μην είναι ποτέ εις βάρος κανενός άλλου ανθρώπου ή τουλάχιστον να μην τον επηρεάζει άμεσα.
Ο μόνος άνθρωπος που επιβάλλεται να επωμιστεί το βάρος της αποτυχίας ή να γευτεί τους καρπούς της επιτυχίας του ρίσκου του είναι μόνο ο ίδιος!
Εις το επανιδείν.
Με αγάπη, maria
