Πριν τρία χρόνια, τον Μάρτιο του 2019, γνωρίσαμε για πρώτη φορά την ταλαντούχα, νεαρή ζωγράφο Άννα Μπρα σε μια συνέντευξη όπου μας σύστησε την τέχνη της και τις ιδιαίτερες δημιουργίες της. Σήμερα πλέον, διατηρεί επιχείρηση με custom δικές της δημιουργίες σε ρούχα, παπούτσια και άλλα αντικείμενα, που έχουν βρει αξιοσημείωτη απήχηση σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Γέννημα θρέμμα της Αθήνας, η Άννα Μπρα σπούδασε Διοίκηση και Οικονομία στον τομέα των Τουριστικών Επιχειρήσεων στην Πάτρα. Σύντομα η έμπνευσή της την οδήγησε σε νέα πορεία και ενασχόληση με την διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας για 12 χρόνια. Όμως η ζωγραφική ήταν ανέκαθεν η αγαπημένη της ασχολία και τρόπος έκφρασης και δεν άργησε τελικά να πρωταγωνιστήσει στη ζωή της και να καταλήξει στο ιδανικό: το χόμπι επάγγελμα.
________________________________________
– Άννα, δεύτερη φορά που μας κάνεις την τιμή να κουβεντιάσουμε και να μάθουμε πράγματα για σένα και την υπέροχη δουλειά που κάνεις ως τώρα. Το ταλέντο σου στη ζωγραφική είναι αδιαμφισβήτητο και πλέον τρέχεις και μια κανονική επιχείρηση με custom δημιουργίες. Πως προέκυψε λοιπόν η ενασχόλησή σου με τα custom και πόσο έχει εξελιχθεί μέχρι σήμερα σαν επάγγελμα για σένα;
Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που σας ξανά «βρίσκω» μετά από τόσα χρόνια.
Η ενασχόληση μου με τα custom προέκυψε όταν διένυα μια μεταβατική, αλλά και ταυτόχρονα πολύ δημιουργική περίοδο στη ζωή μου με απόλυτη αφοσίωση στη ζωγραφική. Μέσα από όλη αυτή τη δημιουργικότητα, η οποία, πραγματικά, ζητούσε να ξεχυθεί σα χείμαρρος, ένιωσα την ανάγκη να πειραματιστώ με διάφορα mediums και σε διάφορες επιφάνειες. Έτσι, λοιπόν, δεν άργησε η στιγμή που ζωγράφισα πάνω σε ένα μπλουζάκι μου, μην έχοντας τη παραμικρή ιδέα τί έκταση θα πάρει αυτό.
Αυτό το πρώτο μπλουζάκι, λοιπόν, έφτασε να υπάρχουν άνθρωποι από όλη την Ελλάδα που μου ζητάνε δημιουργίες μου, αλλά και από το εξωτερικό, κυρίως Αμερική. Βέβαια, επρόκειτο για ένα ταξίδι επίπονο πολλές φορές, που απαιτούσε και απαιτεί μεγάλες θυσίες και κόπο από μέρους μου. Υπάρχουν όμως και τα ωραία του, όπως το ότι κάνω κάτι που αγαπώ, το αίσθημα της δημιουργίας και η αγάπη του κόσμου.
– Όλα σου τα σχέδια έχουν τη γοητεία τους, αλλά τα jean jackets νομίζω ανέβασαν το επίπεδο. Πως προέκυψε η ιδέα γι’ αυτά;
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Είναι ένα project που αγαπώ ιδιαίτερα. Αυτή η ιδέα γεννήθηκε όταν μετά από πολλούς μήνες καραντίνας και ζωγραφικής στο στούντιο μου (αναφέρομαι στον πρώτο γύρω καραντινών) ένιωσα την ανάγκη να βγω έξω και να αποτυπώσω σε τοίχους ό,τι βγαίνει από μέσα μου. Τίποτα ρεαλιστικό (συνήθιζα ως επί το πλείστον να κάνω ρεαλισμό ), παρά μόνο ότι θέλω να εκφράσω παραέξω και απλά να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο.
Ο στόχος μου ήταν να δημιουργήσω τζάκετ που μοιάζουν με τους τοίχους στο κέντρο της πόλης. Να είναι της φιλοσοφίας του «επιμελώς ατημέλητο» ώστε να είναι εξαρχής όπως το παλιό μας τζιν, που όσο παλιώνει , τόσο πιο πολύ το αγαπάμε. Ένα street style, statement κομμάτι.
Εξάλλου, όπως είπα, όλη αυτή η ιδέα και η ανάγκη για έκφραση προέκυψε μετά από αυστηρή καραντίνα και μάλλον δεν είναι τυχαίο αν αναλογιστούμε ότι το street style, το οποίο βασίζεται στον ατομικισμό και δεν εστιάζει στις τρέχουσες τάσεις της μόδας, παρόλο που ήταν πάντα μέρος της ανθρώπινης κουλτούρας, δεν είχε καμία επίδραση στη μόδα μέχρι το τέλος του Β ’Παγκόσμιου πολέμου. Τότε υπήρξε μια πολύ δυνατή σύνδεση του με τη βιομηχανία της μόδας. Και αυτό γιατί ο κόσμος βγαίνοντας από άσχημες καταστάσεις πολέμου, ήθελε να κάνει μια αλλαγή από το ήδη γνωστό και συνηθισμένο στυλ. Ένιωθαν την ανάγκη να κάνουν το δικό τους statement. Έτσι εμφανίστηκαν οι χίπις, οι πανκ, κτλ.
Στην αρχή είχα φόβο και άγχος για το πώς θα δει αυτές τις δημιουργίες μου ο κόσμος που ήταν τόσο διαφορετικές από ό,τι είχαν δει από μένα και ειδικά στην Ελλάδα που για τότε θα ήταν πρωτόγνωρο αυτό το στυλ ζωγραφικής πάνω σε ρούχα. Αλλά πραγματικά τις αγκάλιασαν από τη πρώτη στιγμή τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ίσως έχουμε, τελικά όλοι τις ίδιες ανάγκες.
Αφού λοιπόν το απολαμβάνω αυτό το project, έφτασα να βγάλω και δεύτερη και τώρα και τρίτη σειρά από τζάκετ. Στη τρίτη δε σειρά, καθώς μετά τις καραντίνες είχαμε και τα σκαναρίσματα των QR Codes, ένα άλλο καινούριο φαινόμενο για όλη την ανθρωπότητα.
Ένιωσα την ανάγκη να ζωγραφίσω πάνω τους τα δικά μου QR Codes (κάτι το οποίο ήταν πολύ δύσκολο), έτσι ώστε να μπορείς να σκανάρεις το τζάκετ και να σου εμφανίσει στο κινητό ένα μήνυμα από μένα, που έχει να κάνει με το θέμα του τζάκετ.
– Πολύ πρωτότυπο! Έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία η χρήση των QR Codes;
Το τί σημαίνει το ότι ζωγράφισα QR Codes πάνω σε τζάκετ ο καθένας θα ήθελα να το μεταφράσει όπως θέλει. (Ίσως να βοηθούσαν και τα μηνύματα που περιέχουν).
Πέραν όλων πρόκειται για κομμάτια μοναδικά που μπορείς να τα φορέσεις το πρωί με τα αθλητικά παπούτσια, τζιν, σορτς, φούστα, κοντό ή μακρύ φόρεμα, αλλά και το βράδυ με ψηλοτάκουνα. Κατά τη διάρκεια μια δροσερής καλοκαιρινής νύχτας, αλλά και το χειμώνα κάνοντας layering. Το ίδιο ισχύει και για τα αντρικά τζάκετ.
– Υπάρχει κάτι που σου έχουν ζητήσει και σε δυσκόλεψε για κάποιο λόγο ή και κάτι που δεν ήθελες να κάνεις;
Σίγουρα κάποια έργα έχουν μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας από κάποια άλλα, αλλά μ’ αρέσει αυτή η πρόκληση. Τη χρειάζομαι. Κάτι που να μην ήθελα, ναι έχει τύχει, είναι αναπόφευκτο όταν κάνεις custom, αλλά σκέφτεσαι ότι θα κάνεις κάποιον άνθρωπο χαρούμενο όταν του το παραδώσεις και τα ξεχνάς όλα.
– Ποια χρώματα και στυλ ζωγραφικής θα έλεγες ότι σε εκφράζουν περισσότερο;
Αγαπημένο μου χρώμα είναι το πράσινο, όμως στη ζωγραφική θα χρησιμοποιήσω ό,τι χρώμα χρειάζεται για το συγκεκριμένο θέμα / στυλ που ζωγραφίζω. Το κάθε χρώμα αντιπροσωπεύει κάτι, οπότε πέρα από το πιο χρώμα μας αρέσει, αυτό που σε εκφράζει την εκάστοτε στιγμή ή που θα σε βοηθήσει να εκφραστείς, είναι διαφορετικό.
Το ίδιο συμβαίνει και σε μένα με το στυλ. Αλλάζει ανάλογα με τη στιγμή. Ανάλογα με τα θέλω μου και τις ανάγκες μου και αυτό για μένα είναι ελευθερία.
– Εκτός από τις custom δημιουργίες ζωγραφίζεις και στον παραδοσιακό καμβά. Από αυτά τα προσωπικά σου έργα ποιο είναι για σένα το πιο «δυνατό» σου;
Ως πιο δυνατά θα χαρακτήριζα δύο φωτορεαλιστικά πορτραίτα που έχω κάνει, το ένα με γραφίτη και το άλλο με χρωματιστά μολύβια, καθώς και ένας φωτορεαλιστικός -πάλι- πίνακας (80x100cm) από φωτογραφία ενός ζευγαριού, κατά παραγγελία.
– Πως θα περιέγραφες την τέχνη της ζωγραφικής για σένα;
Για μένα η ζωγραφική είναι πάνω απ’ όλα ελευθερία. Μπορείς να κάνεις ό,τι θες, να χρησιμοποιήσεις ό,τι θες και όπως θες για να βγάλεις το αποτέλεσμα που εσύ θες. Όλα τα θέλω σου δηλαδή! Δεν υπάρχει λάθος και σωστό. Βέβαια δεν εννοώ στην περίπτωση που ένας καλλιτέχνης μόλις ξεκίνησε να πειραματίζεται και το κάνει λάθος λόγω απειρίας. Εκεί θα πρέπει να μάθει το σωστό και να το κάνει λάθος όταν θα είναι από επιλογή του!
Πέραν της ελευθερίας όμως η ζωγραφική είναι μέσο έκφρασης, είναι σαν ένα καθημερινό ημερολόγιο, είναι ένα ταξίδι αυτοβελτίωσης που πάντα έχεις και άλλα να μάθεις. Και αυτό αφορά και την τέχνη σου αλλά και τον ψυχικό σου κόσμο. Δεν είναι τυχαίο που τελευταία ολοένα και περισσότερο η ζωγραφική προσεγγίζεται ως εναλλακτικό, θεραπευτικό μέσο.
– Πως σε επηρέασαν τα κοινωνικά γεγονότα των τελευταίων δύο χρόνων όσον αφορά και τη δουλειά σου;
Όσο αφορά τη δουλειά μου, δημιουργικά θα έλεγα. Όταν «κλείσεις» κάπου έναν καλλιτέχνη, θα δημιουργήσει. Του έδωσες την απαραίτητη ησυχία στο μυαλό του για να «βγάλει» προς τα έξω όσα έχει μέσα του.
Ωστόσο, η ψυχολογία μου επηρεάστηκε όσο των άλλων και αυτό σε κάποιες φάσεις επηρέασε και τη δουλειά μου. Σταμάτησα, για παράδειγμα, να κάνω custom παραγγελίες επί ένα ολόκληρο μηνά και άρχισα να ζωγραφίζω μόνο για μένα, να κάνω ένα γρήγορο σκίτσο ας πούμε την ημέρα, με σκοπό τη βελτίωση βέβαια. Πέρασα κι εγώ από όλα τα στάδια, αλλά σίγουρα πιο ανώδυνα από άλλους ανθρώπους και αυτό το κατάλαβα γιατί μια μέρα έτυχε να μη μπορώ να ζωγραφίσω και δεν είχα ιδέα τί να κάνω μέσα στο σπίτι ή πώς να με κρατήσω μέσα με το ζόρι.
– Υπό ποιές προϋποθέσεις ή συνθήκες θα έλεγες ότι κάποιος μπορεί να βιοποριστεί από την ζωγραφική;
Υπό την προϋπόθεση ότι είναι διατεθειμένος να κάνει πολύ κόπο και να θυσιάσει πολλά πράγματα μέχρι να φτάσει εκεί που θέλει. Και φυσικά, σε όλο αυτό το δρόμο να έχει υπομονή και να ξέρει ότι θα είναι πολλές οι φορές που θα απογοητευτεί και θα είναι έτοιμος να τα παρατήσει. Αλλά αν το θες πραγματικά, θα το υποστείς και αυτό και θα συνεχίσεις.
– Ποιοι είναι οι δικοί σου αγαπημένοι καλλιτέχνες/ζωγράφοι και ποια θα έλεγες ότι είναι η πιο πλούσια και ενδιαφέρουσα περίοδος στην ιστορία της ζωγραφικής μέχρι σήμερα;
Τα θεμέλια της ιστορία της τέχνης εντοπίζονται δεκάδες χιλιάδες χρόνια πίσω, όταν οι αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν διαθέσιμες τεχνικές και μέσα για να απεικονίσουν θέματα πολιτιστικής σημασίας. Από αυτά τα πρώτα παραδείγματα, ακολούθησε μια πληθώρα καλλιτεχνικών κινημάτων, το καθένα με τα δικά του ξεχωριστά στυλ και χαρακτηριστικά που αντικατοπτρίζουν τις πολιτικές και κοινωνικές επιρροές της περιόδου από την οποία αναδύθηκαν.
Συνεπώς, όλα τα είδη τέχνης μέχρι και την άνοδο του Μοντερνισμού έχουν αναμφίβολα αφήσει το στίγμα τους στην ιστορία. Θα μπορούσαμε να πούμε όμως ότι η περίοδος της Αναγέννησης έφερε την επανάσταση στη τέχνη με καινούριες τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν. Πράγματα όπως η γραμμική προοπτική, το σημείο σε συνδυασμό με τα νέα συστήματα και τις τεχνικές που δημιουργήσαν, τα νέα μαθηματικά συστήματα προοπτικής και άλλα, έδωσαν τη δυνατότητα δημιουργίας ιδιοφυούς τέχνης.
Φαντάζομαι ότι αν υπάρχει το πρέπει, τότε ως καλλιτέχνης θα έπρεπε να έχω αγαπημένο καλλιτέχνη/ζωγράφο που από αυτόν εμπνέομαι και θαυμάζω όλα τα έργα του. Θα σε ξαφνιάσω αλλά δεν έχω. Θαυμάζω έργα πολλών καλλιτεχνών, από διάφορες περιόδους και μπορώ να αντλήσω έμπνευση από το κάθε έργο που θα μ’ αρέσει, ξεχωριστά. Η τέχνη είναι τόσο πλούσια που δεν έχω παρά να θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες και πολλά έργα ταυτόχρονα.
– Υπάρχει κάποιο καινούργιο project που θα δούμε από εσένα αυτή την περίοδο;
Αυτές τις μέρες συζητάμε την παρουσία μου και συμμετοχή μου σε κάποιο event εκτός Αθηνών, που όμως δε γνωρίζω λόγο φόρτου εργασίας αν θα μπορέσω τελικά να παρευρεθώ και να συμμετάσχω. Οπότε, δε μπορώ να πω κάτι με σιγουριά προς το παρόν.
– Κάτι τελευταίο που θα ήθελες να μοιραστείς/να πεις σε όσους μας διαβάζουν;
Θα ήθελα να φανταστούμε λίγο πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς την τέχνη.
Ξεκινάμε το πρωί να πάμε στη δουλειά. Δεν υπάρχουν τραγούδια για να ακούσουμε στο αμάξι. Δεν υπάρχουν εικόνες γύρω μας, γιατί η τέχνη και ως εικόνα βρίσκεται παντού, ακόμα και στο print που έχει το τραπεζομάντηλο όταν θα κάτσεις να φας. Αφαιρέστε τα όλα αυτά. Όταν επιστρέψετε σπίτι, φανταστείτε ότι και εκεί κανένα είδος τέχνης, μουσική, ταινία, εικόνα, δε θα υπάρχει… αρχίστε να αφαιρείτε την τέχνη από το σπίτι σας και θα εκπλαγείτε από το σε πόσα πράγματα υπάρχει. Πράγματα που ποτέ δε πήγαινε το μυαλό σας ότι περιέχουν τέχνη… Έπειτα, σκεφτείτε ότι δε μπορείτε να πάτε σε ένα μπαρ με μουσική για να χαλαρώσετε, αλλά ούτε και θέατρο ή σινεμά.
Αυτή είναι η τέχνη και ομορφαίνει τις ζωές όλων μας. Είναι άκρως απαραίτητη για τον κάθε ένα από εμάς και θα πρέπει να μάθουμε να την εκτιμάμε. Και την τέχνη και τους καλλιτέχνες.
Δε μπορώ να περιγράψω πόσο χαίρομαι όταν μου στέλνουν μηνύματα άνθρωποι που φαίνεται ότι εκτιμούν τη τέχνη και δε τη βλέπουν σαν ένα προϊόν.
Ευχαριστούμε πολύ, Άννα, και γι’ αυτή την ωραία κουβέντα μας. Καλή συνέχεια:)
Μπορείτε να δείτε περισσότερα από την Άννα Μπρα και τις δημιουργίες της σε Facebook και Instagram.
Αν σας ενδιαφέρει κάποια custom παραγγελία, επικοινωνήστε μαζί της με προσωπικό μήνυμα.
Φωτογραφικό υλικό: Δήμητρα Πατρινέλη – Instagram
