Το 2018 έφυγε, το 2019 ήρθε, η ζωή γενικά συνεχίζεται. Τη βγάλαμε και φέτος. Κάποιοι από εμάς, όχι όλοι. Μια χρονιά ισχυρών γεγονότων και αντιθέσεων, που κλείνει εθιμοτυπικά με μια σειρά ανασκοπήσεων και best of συλλογών κάθε είδους. Είναι ωραίες οι ανασκοπήσεις, γιατί πάντα υπάρχουν πράγματα ενδιαφέροντα να αναφερθούν και πράγματα που δεν πρέπει να ξεχνιούνται.
Ας δούμε λοιπόν μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά γεγονότα που απαρτίζουν την ιστορία του 2018, ευχάριστα ή δυσάρεστα, σημαντικά ή αδιάφορα, με λίγη δόση χιούμορ και άλλη τόση ειρωνείας, γιατί μεταξύ μας μιλάμε.
1. Πλαστικές σακούλες και κατά συνθήκη οικολόγοι
Από την πρώτη μέρα του έτους οι Έλληνες πολίτες κλήθηκαν να πληρώνουν περιβαλλοντικό φόρο 0,04€ για κάθε πλαστική σακούλα που προμηθεύονται.
Δύο κατηγορίες πελατών ξεχώρισαν μετά τα νέα δεδομένα: αυτοί που δείχνουν έντονα τη ενόχλησή τους για τη χρεώση κάθε φορά που βρίσκονται μπροστά από κάποιο ταμείο και οι wannabe νεο-οικολόγοι, αυτοί που στραβοκοιτάνε τον υπάλληλο που τους ρωτάει αν θέλουν σακούλα και αρχίζουν μονόλογο περιαυτολογίας για το πόσο συνειδητοποιημένοι είναι.
Αυτοί είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα πετάξουν λίγο αργότερα την απόδειξη στο πεζοδρόμιο και θα συνεχίσουν το δρόμο τους με ένα πλαστικό ποτήρι καφέ στο χέρι κτλ κτλ.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η χρήση της πλαστικής σακούλας μειώθηκε περίπου στο 60% και τα έσοδα από τον φόρο για το πρώτο 6μηνο του 2018 έφτασαν τα 10 εκατομμύρια ευρώ. Από το 2019 η χρέωση ανεβαίνει στα 0,09€. Τόσα λεφτά από τις ήδη άδειες τσέπες των πολιτών κι ακόμα δεν έχει γίνει μια καμπάνια για προώθηση π.χ. της ανακύκλωσης του πλαστικού.
Βέβαια το πιο σωστό για ένα καταστροφικό προϊόν θα ήταν να καταργηθεί τελείως, αλλά καταλαβαίνετε ότι το κράτος και όλοι οι κατά συνθήκη οικολόγοι δεν θα είχαν κανένα (οικονομικό) όφελος από αυτό.
2. Eurovision & εκπρόσωποι της διαφορετικότητας
Ο 63ος διαγωνισμός της Eurovision έγινε για πρώτη φορά στην Πορτογαλία με την συμμετοχή 43 χωρών. Η Ελλάδα συμμετείχε με την Γιάννα Τερζή και το τραγούδι «Όνειρό μου», που δυστυχώς ήταν αρκετά συμβατικό και καθόλου εμπορικό, ώστε να έχει μια θέση στον τελικό του show.
Την πρώτη θέση κατέκτησε το Ισραήλ με το τραγούδι «Toy» της Netta, ένα κάτω του μετρίου μουσικά, αλλά πιασάρικο pop κομμάτι, το οποίο προωθήθηκε ως «η φωνή των γυναικών» κ η ευτραφής τραγουδίστρια ως σύμβολο διαφορετικότητας και πρώην θύμα bulling για τα κιλά της.
Ενδιαφέρον να μας διδάσκει περί bulling και δικαιωμάτων το Ισραήλ, που παραβιάζει κατά συρροή κάθε νόμο του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Την ίδια στιγμή που χιλιάδες παιδιά της Γάζας βομβαρδίζονται, υποσιτίζονται, βασανίζονται, φυλακίζονται, η φιγούρα της Netta (και της κάθε καλοζωισμένης Netta) μοστράρεται στον δυτικό κόσμο ως θύμα και σύμβολο του αξιοθαύμαστου διαφορετικού, που χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης.
Ότι η Eurovision έχει πάψει να αφορά το τραγούδι εδώ και χρόνια πλέον το γνωρίζουμε. Ότι ούτε καν οι ψήφοι μεταξύ των χωρών δεν βασίζονται σε μουσικά κριτήρια, επίσης το γνωρίζουμε. Οι νέες τάσεις όμως ορίζουν επίσης ότι αν δεν εμφανίζεσαι σαν κάποιου είδους «διαφορετική» καρικατούρα, νίκη στη Eurovision δεν έχει.
Diversity σε λέω αφού.
3. Ο κόσμος καίγεται και οι υπεύθυνοι χτενίζονται
Το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου ξέσπασε πυρκαγιά στην περιοχή της Κινέτας και των Αγίων Θεοδώρων Αττικής και στη συνέχεια στους οικισμούς Μάτι, Νέο Βουτσά και Κόκκινο Λιμανάκι. Μέσα σε 2 ώρες η φωτιά εξαπλώθηκε ραγδαία και κατέστρεψε τα πάντα στο πέρασμά της μέχρι την θάλασσα.
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις τραγικές εικόνες των ανθρώπων που σε ανύποπτο χρόνο και χωρίς καμία βοήθεια βρέθηκαν εγκλωβισμένοι μέσα σε έναν εφιάλτη. Σπίτια και περιουσίες καταστράφηκαν ολοσχερώς, τεράστια δασική έκταση αποτεφρώθηκε, άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί, οικογένειες ξεκληρίστηκαν.
Συνολικά 100 άτομα κάθε ηλικίας έχασαν την ζωή τους στην φονικότερη πυρκαγιά στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και την 2η φονικότερη πυρκαγιά παγκοσμίως για τον 21ο αιώνα.
Η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι παράγοντες ανύπαρκτοι για άλλη μια φορά. Ο ένας έριξε την ευθύνη στον άλλο και όλοι στα αυθαίρετα σπίτια των θυμάτων. Απανωτά λάθη διαχείρισης, ανακρίβειες στις πληροφορίες που δόθηκαν, περίεργες συμπτώσεις, ακόμα και πλιάτσικο στις κατεστραμένες περιουσίες συμπλήρωσαν το σκηνικό της τραγωδίας.
Μέχρι σήμερα οι περισσότεροι πυρόπληκτοι επιζώντες ζουν σε καταυλισμούς και τρέφονται σε συσσίτια περιμένοντας απογοητευμένοι την κυβέρνηση να κουνήσει τον πισινό της, να εκδόσει τις απαραίτητες άδειες και να κινήσει τις διαδικασίες, ώστε να μπορέσουν να επισκευάσουν τα σπίτια τους και να ανακτηθεί σιγά σιγά η ζωή στην περιοχή.
4. «Μάτωσε» και το φεγγάρι
Το βράδυ της Παρασκευής 27 Ιουλίου και για περισσότερο από μιάμιση ώρα εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο έγιναν θεατές και μάρτυρες της μεγαλύτερης ολικής έκλειψης σελήνης του 21ου αιώνα.
Το σπάνιο και εντυπωσιακό φαινόμενο της Ματωμένης Σελήνης ή Ματωμένο Φεγγάρι συμβαίνει όταν η γη βρίσκεται μεταξύ του Ήλιου και της Σελήνης με αποτέλεσμα να δημιουργείται ο χαρακτηριστικός κόκκινος χρωματισμός. Η επόμενη σεληνιακή έκλειψη τέτοιας διάρκειας αναμένεται το 2123.
Ορισμένοι αποδίδουν στο φαινόμενο ερμηνείες κακού οιωνού, γιατί αν δεν ήταν κόκκινο το φεγγάρι θα νομίζαμε ότι όλα πάνε τέλεια.
5. Η δημοκρατία του «αποφασίζουμε και διατάσσουμε»
Με ένα πολυπληθές συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη ξεκίνησε ένας κύκλος διαδηλώσεων και διαμαρτυριών σε όλη τη χώρα με ομόφωνο αίτημα την μη αποδοχή του όρου «Μακεδονία» στην νέα ονομασία των Σκοπίων.
Οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Σκοπίων υπέγραψαν την Συμφωνία των Πρεσπών καταλήγοντας στο όνομα Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας (Severna Makedonija) και μένει να δούμε αν θα επικυρωθεί η συμφωνία και από την Βουλή, που σημαντικό μέρος της μέχρι τώρα εκφράζει την αντίθεσή του στους όρους. Ο λαός της ΠΓΔΜ ρωτήθηκε με δημοψήφισμα επί τους θέματος. Εμάς εδώ, κύριοι εκάστοτε κυβερνήτες, έχετε σκοπό να μας ρωτήσετε ποτέ τη γνώμη μας για τα εθνικά θέματα, λέμε τώρα;
6. «Τώρα τι θα βάλουμε στο 4 του τηλεκοντρόλ;!»
Ανήμερα της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου ο τηλεοπτικός σταθμός του MEGA έκλεισε οριστικά μετά από 29 χρόνια λειτουργίας. Ξεκινώντας από τον Νοέμβριο του 1989 ο πρώτος ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός της χώρας γνώρισε τεράστια απήχηση στο κοινό και έγραψε ιστορία τόσο με τις εκατοντάδες πετυχημένες σειρές και παραγωγές του, όσο και με την χαρακτηριστική και καταφανή πολιτικοκοινωνική του προπαγάνδα, για την οποία είχε δεχτεί και κυρώσεις από το ΕΣΡ.
Τα οικονομικά προβλήματα του καναλιού ξεκίνησαν το 2012, αλλά το 2016 ήταν που οι εργαζόμενοι βρέθηκαν σε επίσχεση εργασίας, οι πληρωμές πάγωσαν και ο σταθμός σταμάτησε να προβάλλει ειδήσεις και ζωντανά προγράμματα. Στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες οι κάτοχοι του σταθμού δεν κατέθεσαν αίτηση και σε συνδυασμό με τα τεράστια οικονομικά του θέματα αποφασίστηκε η τελική διακοπή του.
Οι αντιδράσεις του κόσμου για το κλείσιμο του «Μεγάλου Καναλιού» ήταν ποικίλες και κυρίως αφοριστικές. Κανείς δεν λυπήθηκε για την Τρέμη, τον Πρετεντέρη και τις λοιπές τηλεοπτικές ντίβες, ούτε σε κανέναν θα λείψει η αντιδεοντολογική τους και χρωματισμένη δημοσιογραφία.
Κάποιοι όμως σκέφτονται και τους πάνω από 400 «αφανείς» εργαζόμενους του βασικού μισθού, που οι ζάμπλουτοι ιδιοκτήτες του σταθμού (Μαρινάκης, Σαββίδης, Βαρδινογιάννης) άφησαν άνεργους και απλήρωτους. Οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου, επίσης εξέφρασαν την θλίψη τους αναπολώντας τις συνεργασίες που εκτόξευσαν τις καριέρες τους. Βρες ποιοί από όλους αυτούς δεν είχαν τίποτα να χάσουν.
7. Άλλοι στο χώμα κι άλλοι στη φυλακή
Δείγμα ενός κόσμου σε παρακμή είναι να πεθαίνουν όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι και μάλιστα όντας θύματα εγκληματικών ενεργειών. Βιασμοί, δολοφονίες, ξυλοδαρμοί έχουν την τιμητική τους παγκοσμίως στις μέρες μας.
Κανένας δεν εξαιρείται, βρέφη, παιδιά, νεαρές κοπέλες και αγόρια γίνονται στόχοι των αρρωστημένων απογόνων μιας κοινωνίας στην οποία έχουν εκλείψει οι αξίες και η λογική. Ας μην επεκταθούμε.
Θα αναφέρω μόνο μερικά ονόματα που οι περιπτώσεις τους -η καθεμία για τους δικούς της λόγους- απασχόλησαν την επικαιρότητα του 2018. Ελένη Τοπαλούδη, Ειρήνη Λαγούδη, Ζακ Κωστόπουλος, Νικόλαος Μουστάκας, Κωνσταντίνος Κατσίφας και η λίστα των ανθρωποκτονιών δεν έχει τέλος.
8. Πλαστό απολυτήριο δημοτικού – ελληνική «δικαιοσύνη» 0-1
Το δικαστήριο αποφάσισε 10 χρόνια φυλάκισης για μια καθαρίστρια, γιατί πριν κάποια χρόνια πλαστογράφησε το απολυτήριο δημοτικού της, ώστε να προσληφθεί σε δημόσιο παιδικό σταθμό και να μην χάσει την επιμέλεια των παιδιών της. Γιατί χωρίς πιστοποιημένες γνώσεις πως θα σφουγγαρίσεις σωστά ένα πάτωμα;
Η κοινή γνώμη αντέδρασε έντονα στην παρωδία της καταδίκης και η γυναίκα αποφυλακίστηκε με αναστολή. Φυσικά και η πλαστογραφία είναι παράνομη και πρέπει να τιμωρείται, αλλά αυτό το «δύο μέτρα και δύο σταθμά» μας έχει φάει.
Δανείζομαι το σχόλιο του ηθοποιού Άγγελου Παπαδημητρίου «Μόνο σ΄ένα κράτος που κάτοχοι ντοκτορά δουλεύουν σαν καθαρίστριες, τιμωρούνται καθαρίστριες χωρίς ντοκτορά».
Σύμφωνα με σχετικές έρευνες, χιλιάδες επιβεβαιωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι με πλαστά πτυχία λυκείου, πανεπιστημίου, ξένων γλωσσών και όχι μόνο, πήραν θέσεις στο δημόσιο και διεκδίκησαν επιδόματα, βαθμούς και αύξηση απολαβών.
Κάθε κυβέρνηση που έρχεται διορίζει συγγενείς και φίλους σε υψηλές θέσεις κάθε τομέα, γιατί too much is never enough. Εδώ μας κυβερνούν άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ούτε μια μέρα της ζωής τους, δηλώνουν ότι έβγαλαν σχολές στις οποίες δεν πάτησαν ποτέ ή και είναι ακόμα αιώνιοι φοιτητές.
Εμείς οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί πτυχιούχοι απασχολούμαστε σε καφέ και φούρνους για έναν βασικό, ενώ όσοι μετά από δεκαετίες δουλειάς έφτασαν στη σύνταξη παίρνουν ένα χαρτζιλίκι της τάξεως του «πάρε αυτά να φας καμιά τυρόπιτα». Αξιοκρατία.
9. Άλλος ένας πριγκιπικός γάμος σε παγκόσμια μετάδοση
Παντρεύτηκε ο πρίγκιπας Χάρυ και η πρώην ηθοποιός Μέγκαν κάτι. Την τελετή παρακολούθησαν για κάποιο λόγο εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο, ενώ για μέρες πριν και μετά το γεγονός υπήρξε τεράστιος όγκος υλικού για συζήτηση και «κοινωνικό σχολιασμό» σε πλήθος φυλλάδων και τηλεοπτικών εκπομπών.
Δεν έμεινε ασχολίαστη ούτε μια τρίχα του πιο ξεχασμένου ανθρώπου που παρευρέθηκε. Παρομοίως και σε γάμους εγχώριων σελέμπριτι, γιατί εκεί να δεις πόσο μας νοιάζει. Τόσο μαζικό, ολοκληρωμένο και λεπτομερές ρεπορτάζ δεν βλέπεις ούτε στα σοβαρότερα εθνικά θέματα. Προφανώς.
Όπως και να’χει καλά να είναι τα παιδιά, καλά κάνουν και το ζουν, άλλοι είναι που πρέπει σίγουρα να βρουν κάτι να κάνουν με τη ζωή τους. Εμείς θα ευχηθούμε σε όλα τα υπόλοιπα ζευγάρια που παντρεύτηκαν, που απέκτησαν παιδιά, που προσπαθούν να φτιάξουν τις ζωές τους, κάθε ευτυχία, υγεία και δύναμη.
10. Διάσημοι που «έφυγαν» το 2018
Ο ελληνικός καλλιτεχνικός χώρος αποχαιρέτησε: τον μουσικό και ανεπανάληπτο εκφραστή καυστικής πολιτικοκοινωνικής σάτυρας, Τζίμη Πανούση (63 ετών), την ηθοποιό, δημοσιογράφο και συγγραφέα Ρίκα Βαγιάνη (65 ετών), τον πρώην μπασκετμπολίστα και προπονητή που οδήγησε την Εθνική ομάδα στην θρυλική κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του 1987, Κώστα Πολίτη (76 ετών), τον δημοφιλή και πολυπράγμονα κωμικό και σατυρικό ηθοποιό Χάρρυ Κλύνν (78 ετών), την ηθοποιό και θεατρική συγγραφέα Χρύσα Σπηλιώτη, που κάηκε μαζί με τον άντρα της στην πυρκαγιά στο Μάτι (64 ετών), τον ηθοποιό και συμπαθέστατο «φαρμακοποιό» του «Ρετιρέ», Νίκο Κούρο (90 ετών), την αγαπητή ηθοποιό της τηλεόρασης Τζέσυ Παπουτσή (67 ετών), τον εξίσου αγαπητό ηθοποιό Χρήστο Σιμαρδάνη (60 ετών), τον σπουδαίο ποιητή, πεζογράφο και στιχουργό Μάνο Ελευθερίου (80 ετών), τον «καλοκάγαθο» κωμικό ηθοποιό Γιώργο Παπαζήση (80 ετών) και μόλις στην εκπνοή της χρονιάς την αγαπητή ηθοποιό, χορεύτρια και τραγουδίστρια Μαριάννα Τόλη (67 ετών), μια εκ των τεσσάρων που ερμήνευσαν το «Μάθημα Σολφέζ» στην Eurovision του 1977 κερδίζοντας την 5η θέση.
Όσον αφορά το εξωτερικό, έφυγε μεταξύ άλλων ο Βρετανός Stephen Hawking, ένα από τα μεγάλα μυαλά της φυσικής και της κοσμολογίας, ο Αμερικανός συγγραφέας και ιδρυτής της θρυλικής Marvel, Stan Lee, η Αμερικανίδα «βασίλισσα της soul» Aretha Franklin, ο Γάλλος «σεφ του αιώνα» και βραβευμένος με τα περισσότερα αστέρια της γαστρονομίας Zoel Robinson και ο μόλις 28 ετών Σουηδός μουσικός γνωστός ως Avicii, που αυτοκτόνησε.
______________________
Αυτά είναι κάποια από τα γεγονότα που χαρακτήρισαν την χρονιά που πέρασε. Ας κρατήσουμε ό,τι χρειαζόμαστε ως τροφή για σκέψη και ας συνεχίσουμε να προσπαθούμε για κάτι καλύτερο όσο απατηλό κι αν φαντάζει πολλές φορές. Η μάχη χάνεται όταν σταματάς να πολεμάς.
Αυτό που μετράει είναι οι προσωπικές νίκες του καθενός, οι στιγμές με τους αγαπημένους μας ανθρώπους και οι στιγμές που καταφέρνουμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας ή να βρούμε την ψυχική μας ηρεμία.
Καλή χρονιά σε όλους!