Αγγελική Αραμπατζή : “Μπορούμε να καταφέρουμε πάρα πολλά πράγματα αν το πιστέψουμε”

Με την Αγγελική η γνωριμία μας ήταν τυχαία, υπό συνθήκες που δεν περιμένεις να μάθεις ότι μπροστά σου στέκεται μια αθλήτρια με μετάλλια και αμέτρητες ώρες προπονήσεων. Η γλυκιά της όψη, το καλοσυνάτο βλέμμα της και η ευγένειά της αρχικά με έκαναν να πιστέψω πως είναι απλά συνεσταλμένη, ωστόσο η σύντομη συζήτησή μας διέψευσε αυτή την πρώτη εντύπωση.

Η Αγγελική είναι απλά προσγειωμένη, παρά τις διακρίσεις και την αναγνώριση των κόπων της. Κι εγώ, ενθουσιασμένη με όσα μου είπε εν τάχει ότι έχει πετύχει μέχρι σήμερα στον αθλητισμό, πρότεινα ευθαρσώς να κανονίσουμε να κάνουμε μια εκτενέστερη συζήτηση, με σκοπό να την γνωρίσω καλύτερα αλλά να την μάθετε κι εσείς.

Η πρότασή μου έγινε δεκτή και παρακάτω σας παραθέτω μερικά από όσα συζητήθηκαν.

---

Ο αθλητισμός μπήκε στην ζωή σου από ποια ηλικία και υπό ποιες συνθήκες;

Ασχολούμαι με τον αθλητισμό από την ηλικία των 4 ετών. Πριν καταλήξω στο άθλημα που είμαι τώρα δοκίμασα πάρα πολλά άλλα στα οποία δεν βρήκα αυτό που έψαχνα.

Οι γονείς μου επέλεξαν να ασχοληθώ με τον αθλητισμό από μικρή ηλικία έτσι ώστε να δραστηριοποιηθώ και ταυτόχρονα να κοινωνικοποιηθώ.

Η κωπηλασία ήταν μια ενασχόληση στην οποία σε μύησαν ή την επέλεξες εσύ;

Με την κωπηλασία ξεκίνησα να ασχολούμαι όταν ήμουν 11 ετών.

Εκείνα τα χρόνια οι προπονητές του συλλόγου μου (ΟΕΑ-ΝΑΒ), πήγαιναν από σχολείο σε σχολείο προκειμένου να διαδώσουν το άθλημα. Έτσι, ήρθαν και στο δικό μου σχολείο και κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον μου μέσα από μια παρουσίαση του αθλήματος που μας έκαναν. Την επόμενη κιόλας μέρα πήγα και γράφτηκα στον όμιλο, όπου προπονούμαι καθημερινά μέχρι και σήμερα.

Σε πόσους αγώνες συμμετείχες από τότε που ξεκίνησες μέχρι σήμερα;

Συνολικά μέχρι τώρα έχω συμμετάσχει σε 20 αγώνες. Από αυτούς, οι 3 είναι διασυλλογικοί αγώνες, οι 8 είναι Πανελλήνια πρωταθλήματα, οι 7 είναι αγώνες για πρόκριση στην εθνική ομάδα και τέλος, έχω 1 συμμετοχή σε Πανευρωπαϊκό και Βαλκανικό πρωτάθλημα.

Ο πρωταθλητισμός λένε ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί δίχως πειθαρχία και σκληρή δουλειά. Ποια άλλα στοιχεία συμβάλλουν στην επιτυχή πορεία στον πρωταθλητισμό;

Ο πρωταθλητισμός είναι ένα σύνολο πραγμάτων το οποίο χρειάζεται να κατέχει ένας αθλητής προκειμένου να καταφέρει να φτάσει σε υψηλό επίπεδο.

Η πειθαρχία και η σκληρή δουλειά είναι δύο στοιχεία τα οποία αποτελούν βάση στον αγωνιστικό αθλητισμό καθώς χωρίς κόπο και θυσίες δεν κερδίζεται τίποτα. Έπειτα η επιμονή και η υπομονή είναι δυο ακόμα χαρακτηριστικά του πρωταθλητισμού που κρίνονται απαραίτητα διότι όπως είναι γνωστό, κανένας δεν τα κατάφερε ποτέ με την πρώτη.

Όλα αυτά, αποτελούν μια νοοτροπία η οποία χτίζεται μέρα με την μέρα από τον ίδιο τον αθλητή μέσα από τις εμπειρίες που βιώνει στον χώρο του πρωταθλητισμού.

Υπήρξε κάποια στιγμή που να σκέφτηκες ότι δεν αντέχεις άλλο, βλέποντας την αυστηρή καθημερινότητά σου απέναντι στην ανέμελη των συνομηλίκων σου;

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια η καθημερινότητά μου διαφέρει πολύ από αυτήν των συνομηλίκων μου. Σίγουρα μου έχει τύχει πολλές φορές να μην μπορώ να απολαύσω διάφορες δραστηριότητες μαζί με την παρέα μου. Όμως, αυτή η αυστηρή καθημερινότητα με κρατάει σε ένα πρόγραμμα το οποίο μου είναι απαραίτητο καθώς πρέπει μες στην μέρα μου να εντάξω και άλλα πράγματα εκτός της προπόνησης.

Δεν έφτασα ποτέ σε σημείο να πω πως τα παρατάω καθώς το να συνδυάζω περισσότερα πράγματα (προπόνηση, διάβασμα, κοινωνική ζωή) θα έλεγα πως με ιντριγκάρει και το γεγονός ότι κάνω κάτι παραπάνω από τους άλλους γύρω μου με κάνει να νιώθω ξεχωριστή.

Σίγουρα όμως υπήρξαν πολλές δύσκολες στιγμές που δεχόμουν αρκετή πίεση από παντού. Παρ ’όλα αυτά, οι γονείς μου και οι προπονητές μου (Σίμος Σάμιος, Σοφία Τασιού) ήταν και συνεχίζουν να είναι δίπλα μου και να με βοηθάν αμέτρητες φορές.

Ποια ήταν η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή της πορείας σου μέχρι τώρα;

Η καλύτερη στιγμή της πορείας μου μέχρι τώρα ήταν όταν αγωνίστηκα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κάτω των 23 τον Σεπτέμβριο του 2019 και κατέκτησα το ασημένιο μετάλλιο.

Αυτή μάλιστα, είναι και η μεγαλύτερη μου διάκριση στο κουπί. Το συναίσθημα του να εκπροσωπείς την χώρα σου σε μια διεθνή διοργάνωση δεν περιγράφεται με λόγια και σίγουρα είναι το όνειρο του κάθε πρωταθλητή.

Η χειρότερη στιγμή μου ήταν όταν ο προπονητής της Εθνικής ομάδας με απέρριψε εκείνη την χρονιά από το να συμμετέχω στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της κατηγορίας μου (Εφήβων/Νεανίδων).

Θεωρώ ότι είχα τις δυνατότητες να συμμετέχω αλλά δεν μου δόθηκαν οι κατάλληλες ευκαιρίες. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες διότι στην τελική δεν έχω την εμπειρία προπονητή για να μπορώ να κρίνω.

Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, που θα πήγαινες και τι θα έλεγες στον εαυτό σου;

Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα πήγαινα 2 χρόνια πριν, τότε που προετοιμαζόμουν για να συμμετέχω σε αγώνες αξιολόγησης προκειμένου να διεκδικήσω μια θέση στην εθνική. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, αυτό θα ήταν ο χρόνος δουλειάς με το πλήρωμά μου καθώς ενώ είχαμε τις δυνάμεις να τα πάμε πολύ καλύτερα η έλλειψη προπόνησης στην βάρκα μας στοίχησε πολύ.

Εκείνος ο αγώνας ήταν καθοριστικός για το υπόλοιπο της αγωνιστικής μας χρονιάς και πιστεύω ότι αν είχαμε λίγο καλύτερη επίδοση τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά προς το καλύτερο και για τις δυο μας.

Αν έλεγα κάτι στον εαυτό μου θα ήταν να μην διστάζω να παίρνω ρίσκα γιατί τότε είναι που χάνονται πολλές μεγάλες ευκαιρίες.

Οι στόχοι σου για το μέλλον περιλαμβάνουν και τον αθλητισμό ή είναι κάτι που σιγά σιγά θα περάσει σε δεύτερη μοίρα;

Ο αθλητισμός είναι κάτι που θα προσπαθήσω να το συνεχίσω για πολλά χρόνια ακόμα. Όσον αφορά τον πρωταθλητισμό, οι στόχοι μου για φέτος είναι να κάνω μια καλή αγωνιστική χρονιά, αν βέβαια το επιτρέψουν οι συνθήκες λόγω της πανδημίας. Για το μέλλον, θα δείξουν πως θα πάνε τα πράγματα.

Αυτό το διάστημα, ως έχουν οι συνθήκες, πως προπονείσαι;

Λόγω της πανδημίας, ο τρόπος που προπονούμαι εγώ και οι συναθλητές μου έχει αλλάξει καθώς δεν μπορούμε να κάνουμε προπόνηση όλοι μαζί όπως παλιά. Στις μέρες της καραντίνας, ο προπονητής μας, μας στέλνει το πρόγραμμα που θα ακολουθήσουμε και εμείς επιλέγουμε να πάμε σε ώρες που δεν συγχρωτίζονται πολλά άτομα.

Είμαστε τυχεροί διότι σαν άθλημα η κωπηλασία επιτρέπεται έως δυο άτομα μέσα στο νερό. Σίγουρα οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες αλλά υπάρχει θέληση και κάνουμε υπομονή μέχρι να επιστρέψουμε στην κανονικότητα.

Τι πιστεύεις ότι πρέπει να συμβεί ώστε ο αθλητής να αντιμετωπίζεται ως επαγγελματίας κι όχι χομπίστας;

Η έλλειψη επαγγελματικής αποκατάστασης αποτελεί από τα κύρια πλέον προβλήματα στην χώρα μας.

Ο αθλητισμός στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζεται σαν επάγγελμα ενώ αντίθετα στις χώρες του εξωτερικού ένας αθλητής πληρώνεται με κανονικό μισθό. Οι περισσότεροι αθλητές εγκαταλείπουν το άθλημα τους ή ακόμα και την χώρα τους καθώς δεν τους εξασφαλίζεται κάποιο μέλλον.

Για να αλλάξει αυτό, και η Ελλάδα να μην ‘’χαρίζει’’ τα παιδιά της σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, ο κάθε αθλητής που ασχολείται με αγωνιστικό αθλητισμό θα έπρεπε να αμείβεται ανάλογα με τις επιτυχίες του. Η αμοιβή αυτή θα αποτελούσε ένα μεγάλο κίνητρο για τον αθλητή να συνεχίσει τον αγώνα του.

Αν σου δινόταν η ευκαιρία να αγωνιστείς στα χρώματα μιας άλλης χώρας θα το έκανες; Πάνω σε τι θα βασιζόταν η τελική σου απόφαση;

Η αλήθεια είναι, ότι το να φύγω από την Ελλάδα και να πάω στο εξωτερικό είναι μια μεγάλη απόφαση. Αν μου δινόταν η ευκαιρία και αποφάσιζα να πάω τότε ναι θα αγωνιζόμουν γιατί αν μου δίναν αυτή την δυνατότητα, θα σήμαινε ότι θα ήμουν ικανή για να συμμετέχω σε διεθνείς αγώνες.

Αλήθεια, υπήρξε φορά που να άκουσες κάποιο περίεργο σχόλιο για την ενασχόλησή σου με την κωπηλασία;

Στα πρώτα χρόνια που ξεκίνησα να ασχολούμαι με την κωπηλασία, οι γονείς μου είχαν τις ενστάσεις τους καθώς επειδή το άθλημα είναι αρκετά επίπονο για το σώμα, θεωρούσαν ότι είναι περισσότερο αντρικό παρά γυναικείο άθλημα. Λόγω της προπόνησης, οι μύες του σώματος δυναμώνουν και αυτό το γεγονός έκανε τους γονείς μου να πιστεύουν ότι το σώμα μου θα άλλαζε πολύ, κάτι το οποίο εν μέρει ισχύει αλλά σίγουρα όχι σε υπερβολικό βαθμό.

Μιας που αναφερθήκαμε στα περίεργα, τελευταία ακούγονται διάφορα “περίεργα” γύρω από τον αθλητισμό και τις τέχνες. Δεν θα μπορούσαμε να μην σε ρωτήσουμε σχετικά με αυτό, χωρίς φυσικά να σε φέρουμε σε δύσκολη θέση.

Όταν είσαι τόσες ώρες με συγκεκριμένα άτομα, φανταζόμαστε ότι υπάρχει μια άλλη οικειότητα και άλλοι τρόποι επικοινωνίας. Ωστόσο, λόγω της ευαίσθητης ηλικίας των παιδιών κατά την εφηβεία, κάποια πράγματα περνούν στα ψιλά γράμματα. Εσύ ως έφηβη αθλήτρια άκουσες ποτέ για περίεργες συμπεριφορές; Κι αν ναι, πως ένιωσες γι’ αυτό;

Ο κάθε αθλητής στον χώρο που προπονείται βιώνει αμέτρητες εμπειρίες. Οι σχέσεις μεταξύ των αθλητών και μεταξύ αθλητή-προπονητή χτίζονται μέρα με την μέρα. Σίγουρα, υπάρχει μεγάλη οικειότητα μεταξύ των μελών ενός συλλόγου και άλλοι τρόποι επικοινωνίας. Μερικοί προπονητές το εκμεταλλεύονται αυτό και δημιουργούνται προβλήματα καθώς αλλάζει η συμπεριφορά τους προς τους αθλητές.

Στον όμιλο μου δεν έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο καθώς οι προπονητές μας είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και σέβονται τα δικαιώματα των αθλητών. Εμένα προσωπικά δεν μου έχει συμβεί κάποιο γεγονός ούτε μέσα στον χώρο της Εθνικής, αλλά σίγουρα έχει τύχει να ακούσω περιστατικά από άλλους αθλητές.

Σε αυτές τις περιπτώσεις θαρρώ πως η μόνη λύση είναι να αναφερθεί το πρόβλημα σε κάποιον ανώτερο έτσι ώστε να λυθεί και να μην υπάρξουν παρόμοια θέματα. Με την σιωπή δεν κερδίζεται τίποτα. Αν ο ίδιος ο αθλητής δεν αντιδράσει και δεν κινητοποιηθεί για να αλλάξει την κατάσταση τότε δεν πρόκειται να το κάνει κανένας άλλος.

Τι είναι πιο περίεργο για σένα, το γεγονός ότι όντως έχουν συμβεί τέτοια πράγματα ή ότι υπάρχει ακόμα κόσμος που αντιμετωπίζει αυτά τα θέματα επικριτικά, δίχως ίχνος ενσυναίσθησης;

Για μένα, το γεγονός ότι υπάρχει κόσμος που αντιμετωπίζει επικριτικά τέτοιου είδους θέματα είναι ξεκάθαρα ντροπιαστικό για την σημερινή κοινωνία. Αν το πρότυπο του πολίτη είναι να αδιαφορεί και να κατακρίνει τα προσωπικά βιώματα του καθενός τότε δεν υπάρχει τρόπος για να αλλάξει αυτή η κοινωνία. Αν δεν βρεθούμε στην θέση του άλλου δεν έχουμε δικαίωμα να τον κρίνουμε.

Ζούμε στον 21^ο αιώνα κι όμως οι αντιλήψεις μερικών και ορισμένα στερεότυπα που επικρατούν θυμίζουν Μεσαίωνα.

Πιστεύεις ότι οι νεότερες γενιές, μαζί με την δική σου, θα μπορέσουν να ανατρέψουν τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις και τις ταμπέλες;

Θέλω να πιστεύω πως οι επόμενες γενιές θα έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης και δεν θα είναι προκατειλημμένες από τα διάφορα στερεότυπα που επικρατούν. Αν καταφέρουμε και ξεπεράσουμε αυτές τις αντιλήψεις που ανήκουν στο παρελθόν τότε το μέλλον θα είναι πολύ καλύτερο για όλους μας.

Εσύ προσωπικά έχεις κάποια ανατροπή που θα ήθελες να συμβεί άμεσα;

Θα ήθελα να συμβούν πολλές ανατροπές, όχι μόνο μια. Η κυριότερη που θα επιθυμούσα είναι να αναγνωριστεί περισσότερο ο αθλητισμός.

Είναι κρίμα για όλους τους αθλητές εκεί έξω που παλεύουν καθημερινά για το καλύτερο, ξαφνικά να φτάνουν σε ένα αδιέξοδο λόγω ότι δεν υπάρχει επαγγελματική αποκατάσταση. Αν συνέβαινε αυτή η αλλαγή, η Ελλάδα θα έφτανε πολλές περισσότερες φορές στην κορυφή καθώς οι αθλητές θα είχαν ένα ακόμα παραπάνω κίνητρο.

Τι θα συμβούλευες στους γονείς που σκέφτονται να κάνουν τα παιδιά τους αθλητές;

Θεωρώ πως κάθε γονιός είναι καλό να μυήσει τα παιδιά του στον αθλητισμό. Όσον αφορά το θέμα του πρωταθλητισμού, είναι κάτι διαφορετικό από όλες τις απόψεις. Αν το παιδί πάρει αυτή την απόφαση, πιστεύω ότι οι γονείς του θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα το στηρίξουν σε αυτή την προσπάθεια.

Στους γονείς που σκέφτονται να κάνουν τα παιδιά τους πρωταθλητές θα τους συμβούλευα να υποστηρίζουν κάθε βήμα του παιδιού τους. Είναι πολύ σημαντικό για αυτόν που κάνει την προσπάθεια να γνωρίζει ότι πάντα υπάρχει κάποιος που είναι εκεί για αυτόν.

Πριν σε αποδεσμεύσουμε, θα θέλαμε να αφήσεις ένα μήνυμα που σε εκφράζει και θα ήθελες να το κοινοποιήσεις στους αναγνώστες μας.

Αρχικά, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου και τους προπονητές μου Σίμο Σάμιο και Σοφία Τασιού, που με στηρίζουν από την πρώτη στιγμή μέχρι σήμερα.

Επίσης, χρωστάω πολλές από τις επιτυχίες μου στην Αναστασία Καλανδαρίδη η οποία εκτός από πλήρωμα μου, ήταν και συνεχίζει να είναι δίπλα μου και να με βοηθάει καθημερινά να γίνω καλύτερη.