Η μουσική εμπνέεται από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο, γεννιέται από την ζωή και τις στιγμές της για να επιστρέψει σε αυτές. Η μουσική εκφράζει και αποτυπώνει συναισθήματα και περιγράφει στιγμές γνώριμες σε όλους, αρνητικές ή θετικές, άλλες που αναζητούμε να θυμόμαστε και άλλες που δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε.

Η πραγματικότητα έχει αποδείξει ότι εύκολα μπορεί να γίνει τραγικότερη από κάθε φαντασία και έτσι δεν είναι λίγες οι φορές που μουσικοί, στιχουργοί και συνθέτες έχουν αντλήσει την έμπνευσή τους από αληθινά δυσάρεστα γεγονότα, που σημάδεψαν τις ζωές τους. Μέσα από μελωδίες και στίχους που γράφονται κατευθείαν μέσα από την ψυχή τους, βρίσκουν έναν τρόπο να διαχειριστούν και να εκφράσουν το αβάσταχτο βάρος της απώλειας αγαπημένων τους προσώπων, αφήνοντας παράλληλα ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στη μνήμη τους.

Παρακάτω θα δούμε λοιπόν μερικά δημοφιλή τραγούδια που γράφτηκαν για να αποτυπώσουν πραγματικές προσωπικές τραγωδίες των μουσικών που τα ερμήνευσαν.

_____________________________________

“Tears in Heaven” – Eric Clapton

Πίσω από τη γνωστή rock μπαλάντα του Eric Clapton κρύβεται μια βαθιά τραγική ιστορία και η πιο δυσβάσταχτη απώλεια που μπορεί να βιώσει κανείς, αυτή του γονιού που χάνει το παιδί του.

Το 1991 η πρώην σύντροφος του Clapton, Lory del Santo, κατοικούσε μαζί με τον 4χρονο γιό τους, Conor, σε ένα διαμέρισμα της Νέας Υόρκης. Μια μέρα του Μαρτίου και σε μια μοιραία στιγμή ατυχήματος, το αγοράκι παίζοντας έπεσε από τον 53ο όροφο της πολυκατοικίας βρίσκοντας φρικτό θάνατο.

Λίγο πριν το συμβάν, ο Clapton σχεδίαζε να πάρει τον αγαπημένο του γιό για να πάνε μαζί για φαγητό και να κάνουν μια βόλτα στον ζωολογικό κήπο της πόλης. Η είδηση του δυστυχήματος τον “πάγωσε”, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά και ο ίδιος. “Ένιωσα σαν να μπήκα στη ζωή κάποιου άλλου. Και ακόμα νιώθω έτσι. Δεν μπορούσα να αφήσω τον εαυτό μου να το πιστέψει.”

Ο ίδιος είχε περιγράψει την σχέση του με τον γιό του ως την πιο στενή που είχε ως τότε στη ζωή του και ως έναν από τους βασικούς λόγους που είχε καταφέρει να σταματήσει και να μείνει καθαρός από την κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ.

Στη μνήμη του αδικοχαμένου του παιδιού έγραψε το τραγούδι του “Tears in Heaven”, που ακούστηκε για πρώτη φορά στην ταινία Rush του 1991 και περιλαμβάνεται στον δίσκο “Unplugged” του 1992. Ένα κομμάτι, που παρά το τραγικό του υπόβαθρο, γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία αποτελώντας έτσι και έναν φόρο μνήμης στο μικρό αγγελούδι.

Ο Eric Clapton μάλιστα έκανε διάφορες ανακοινώσεις σε δημόσιες υπηρεσίες σχετικά με την ευαισθητοποίηση για παράθυρα και σκάλες ασφαλή προς τα παιδιά.

“All My Love” – Led Zeppelin

Αντίστοιχη περίπτωση σοκαριστικής απώλειας ενός μικρού παιδιού βρίσκεται και πίσω από το τραγούδι “All My Love” των θρυλικών Βρετανών Led Zeppelin.

Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, Robert Plant, ήταν παντρεμένος ως το 1983 με την Maureen Wilson, με την οποία είχαν αποκτήσει τρία παιδιά, την Carmen Jane, τον Karac Pendragon και τον Logan Romero.

Το 1977 και την περίοδο που το συγκρότημα βρισκόταν σε περιοδεία στη Βόρεια Αμερική, ο 5χρονος τότε γιός του, Karac, πέθανε ξαφνικά εξαιτίας μιας σοβαρής μόλυνσης στο στομάχι. Συντετριμμένος ο Robert Plant αποτύπωσε την θλίψη του για το χαμένο του παιδί γράφοντας στη μνήμη του το κομμάτι “All My Love”, που κυκλοφόρησε το 1979 στον έκτο δίσκο της μπάντας “In Through the Out Door”.

“Wake Me Up When September Ends” – Green Day

Η διάσημη ακουστική μπαλάντα των Αμερικανών Green Day, που γνωρίζουν ακόμη και όσοι δεν έχουν επαφές με την rock σκηνή και φιγουράρει στο διαδίκτυο σαν χιουμοριστική ατάκα κάθε Σεπτέμβριο, είναι στην πραγματικότητα ένα τραγούδι γραμμένο για μια αληθινή ιστορία απώλειας.

Ο frontman του συγκροτήματος, Billie Joe Armstrong, έγραψε το τραγούδι “Wake Me Up When September Ends” στη μνήμη του πατέρα του, που πέθανε από καρκίνο όταν εκείνος ήταν δέκα ετών. Ως single συμπεριλήφθηκε στον δίσκο American Idiot” του 2005 και δεν άργησε να γνωρίσει παγκόσμια επιτυχία.

Στον αμερικανικό λαό το τραγούδι έγινε αργότερα επίσης σύμβολο στη μνήμη των θυμάτων του καταστροφικού τυφώνα Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη το 2005, που πήρε μαζί του 1.800 ανθρώπινες ψυχές, καθώς και των άλλων 2.977 θυμάτων των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001.

“Hurt” – Nine Inch Nails

Το εμβληματικά όμορφο και ευρέως αγαπημένο κομμάτι “Hurt”, που ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει από τον μοναδικό Johnny Cash, ανήκει αυθεντικά στο αμερικανικό industrial rock συγκρότημα Nine Inch Nails.

Συγκεκριμένα, γράφτηκε από τον τραγουδιστή και συνθέτη της μπάντας, Trent Reznor, στη μνήμη της κοπέλας του που πέθανε άδοξα και αναφέρεται στον αυτοτραυματισμό και τον εθισμό στην ηρωίνη. Κάποιοι το ερμήνευσαν ως ένα σημείωμα αυτοκτονίας του πρωταγωνιστή του και μια αποτύπωση της πάλης του με την κατάθλιψη.

Το κομμάτι κυκλοφόρησε το 1995 και συμπεριλήφθηκε στον θεματικό δίσκο “The Downward Spiral”, που πραγματεύεται την καταστροφική “πτωτική σπείρα” ενός άντρα μέχρι την αυτοκτονία του.

Η ερμηνεία του Johnny Cash το 2002 εκτόξευσε το τραγούδι στο παγκόσμιο κοινό σε σημείο που ο ίδιος ο δημιουργός του, Reznor, δήλωσε πως “δεν είναι πια δικό του“. Η τραγωδία όμως δεν έπαψε να πλανάται γύρω από τη διαχρονική αυτή δημιουργία. Την περίοδο που το τραγούδησε ο Cash βασανιζόταν από σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ τρεις μήνες μετά τη δημιουργία του χαρακτηριστικού βίντεο κλιπ του, πέθανε η γυναίκα του. Μερικούς μήνες αργότερα πέθανε και ο ίδιος. Μάλιστα, το σπίτι του, στο οποίο έγιναν τα γυρίσματα, καταστράφηκε από πυρκαγιά μερικά χρόνια αργότερα.

“Helena” – My Chemical Romance

Κλείνουμε τη σημερινή λίστα με ένα κομμάτι της εναλλακτικής goth/punk rock σκηνής και των Αμερικανών My Chemical Romance από το θεματικό τους άλμπουμ “Three Cheers for Revenge” του 2004.

Την περίοδο που το συγκρότημα ηχογραφούσε ακόμα τον εν λόγω δίσκο του, έφυγε από τη ζωή η γιαγιά του τραγουδιστή Gerard Way και του μπασίστα Mikey Way. Η Helena, όπως ονομαζόταν, εκτός του ότι επρόκειτο για την αγαπημένη τους γιαγιά, ήταν και ένας άνθρωπος που κυρίως ο Gerard είχε πολύ κοντά του, αφού ήταν και εκείνη που του έμαθε να τραγουδά και να ζωγραφίζει. Χωρίς εκείνη ίσως η επαγγελματική του σταδιοδρομία να ήταν διαφορετική από αυτή που ξέρουμε.

Η γιαγιά τους είχε προλάβει να δει μια φορά το συγκρότημα σε μια από τις συναυλίες τους το 2002, αλλά δεν έζησε να δει την τεράστια εμπορική επιτυχία που γνώρισαν αργότερα. Για εκείνη, λοιπόν, γράφτηκε το κομμάτι τους “Helena“, το οποίο παρόλα αυτά εξιστορεί μια φανταστική ιστορία ενός άντρα που θρηνεί την κοπέλα του μετά από ένα τροχαίο ατύχημα. Αντίστοιχα και το video clip του τραγουδιού απεικονίζει αυτή την ιστορία με φόντο την κηδεία της, γεγονός που υπήρξε αρκετά οδυνηρό για τους αδερφούς Way, που θρηνούσαν τότε την αγαπημένη τους γιαγιά.

Ο Gerard Way είχε δηλώσει σχετικά σε συνέντευξή του: “Ήταν πολύ καθαρτικό στην αρχή, αλλά αυτό ήταν και το πιο δύσκολο βίντεο που έχουμε κάνει ποτέ εξαιτίας αυτού. Γι’ αυτό ίσως ήταν και το καλύτερό μας. Ήταν σχεδόν βασανιστικό να το κάνουμε. Υπήρχαν πολλές στιγμές που έπρεπε να φύγω από το γύρισμα. Υπήρχε μια πολύ μελαγχολική διάθεση. Η κηδεία της γιαγιάς μου ήταν πολύ δύσκολη στιγμή για μένα και αυτό το βίντεο ήταν σαν να την ξαναζούσα. Ήταν πολύ προσωπικό.”

Το κομμάτι “Helena” είναι επίσης μέρος του soundtrack της ταινίας House of Wax του 2005.

 

Κοινοποιήστε
Άννα-Μαρία Κέκια
Πτυχιούχος Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου με έφεση στην έκφραση μέσω του γραπτού λόγου. Στον τομέα της αρθρογραφίας έχω ασχοληθεί τόσο με γενική ειδησεογραφία, πολιτικά και κοινωνικά θέματα, όσο και με φωτορεπορτάζ, στήλες πολιτισμού, κριτικές δίσκων, αφιερώματα και συνεντεύξεις. Λάτρης της ανεξάρτητης και ερευνητικής δημοσιογραφίας με έμφαση στην ιστορία, την ψυχολογία, την εγκληματολογία και την κοινωνιολογία. Παράλληλη και αγαπημένη απασχόληση η τέχνη της φωτογραφίας.