Ως παιδί ομογενών της Γερμανίας νιώθω ιδιαίτερη χαρά που σήμερα στην στήλη φιλοξενώ τον Γιάννη Μπούσδρο, αφού ο εξαιρετικά ταλαντούχος ηθοποιός είναι ιδιοκτήτης της εταιρίας Greek Theater Art στη Γερμανία!
Greek Theater Art
Στόχος της εταιρίας είναι να παρουσιάζεται στους Έλληνες ομογενείς ό,τι καλύτερο ανεβαίνει στα θέατρα της Αθήνας.
Γνωρίζω από προσωπική εμπειρία πόσο σπουδαίο είναι όλο αυτό το εγχείρημα και είμαι σίγουρη πως κάθε παράσταση συμβολίζει κι ένα κομμάτι από την πατρίδα, ένα κομμάτι Ελλάδα για τους ομογενείς.
Σημαντικοί ηθοποιοί και εξαίρετες παραγωγές έρχονται σε επαφή με ένα κοινό που κυριολεκτικά “διψάει” γι’ αυτή την πολιτισμική επαφή.
Ιδιαίτερα δημοφιλή είναι δε τα live του Greek Theater Art, στα οποία μέσω απευθείας σύνδεσης υπάρχει η δυνατότητα να τεθούν ερωτήματα στους ηθοποιούς της εκάστοτε παράστασης. Όσο για τον ίδιο τον Γιάννη Μπούσδρο, τα βιντεάκια που ανεβάζει ανά διαστήματα είναι κάτι παραπάνω από διασκεδαστικά!
______________________________________
Ο ταλαντούχος Γιάννης Μπούσδρος απάντησε στο δικό του 10 στα 10 και τον ευχαριστούμε πολύ.
10 ΣΤΑ 10 ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΥΣΔΡΟ
1. Βρίσκεστε στο ίδιο πλοίο με ιστορική προσωπικότητα παλαιότερης εποχής. Ποιά θα θέλατε να είναι αυτή και τι θα την ρωτούσατε;
Πολλές φορές με απασχόλησαν σημαίνουσες προσωπικότητες από διαφορετικούς χώρους, Έλληνες ήρωες, ιστορικοί, πολιτικοί. Στην ερώτηση σας θα σας πάω τον χρόνο πίσω, γιατί θεωρώ πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι είμαστε παιδιά μιας ελεύθερης χώρας με την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας να έχει ξεκινήσει το 1821.
Επειδή όμως τώρα θέλετε την γνώμη μου για ένα πρόσωπο, θα σας πω για τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον πρώτο Έλληνα κυβερνήτη του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, στο οποίο έδωσε οργανωτικά, εκπαιδευτικά, αμυντικά θεμέλια, ώστε να συστήσει ένα κράτος όπως λέμε εκ θεμελίων. Οι καινοτομίες και η θέσπιση νόμων με τις οποίες συγκρότησε το ελληνικό κράτος που ήταν περιορισμένο τότε στην Πελοπόννησο στην Στερεά Ελλάδα και στις Κυκλάδες ήταν το Α και Ω για να γεννηθεί από τις στάχτες η ελληνική κοινωνία, καθώς η αναδιάρθρωση αυτή ήταν μια μικρή αναγέννηση.
Αν και ο Κυβερνήτης επικρίθηκε από ιστορικούς και πολιτικούς για δικούς τους λόγους, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως έγινε η αναδόμηση στρατού στόλου, καθώς έθεσε βάσεις στην οικονομία, γεωργία (έφερε την πατάτα), ίδρυσε την εκπαίδευση, σύστησε Νομικό Δίκαιο και πολλά άλλα. Έτσι λοιπόν αν τον συναντούσα, θα τον ρωτούσα πως σκόπευε να συνεχίσει με την σύσταση του νέου κράτους, πως θα αντιμετώπιζε τις παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων, όπως λόγου χάρη Αγγλίας, Γαλλίας και άλλων. Πως θα είχε αποκόψει αυτούς τους δεσποτικούς ζυγούς από την νεοσύστατη χώρα.
Μπορεί να ζω μακριά από την πατρίδα, αλλά η Ελλάδα για μένα είναι μια χώρα που έχει περάσει τα πάνδεινα από κατακτητές και ωστόσο δεν έπαψε να λάμπει. Την αγαπώ την πατρίδα μου και η ιστορία αυτής είναι ο δικός μας πνευματικός θησαυρός. Ναι, η ιστορία μας είναι ογκώδης και δεν πρέπει να ξεχνάμε τους αγώνες των προγόνων μας.
2. Καλύτερα πρωταγωνιστής σε μια ταινία με άθλιο σενάριο ή κομπάρσος σε μια ταινία άριστη από όλες τις απόψεις;
Χμ…εδώ η πιο γραφική απάντηση θα ήταν να πω φυσικά πρωταγωνιστής σε άθλιο σενάριο. Αυτή την απάντηση όμως θα έδινα αν ήμουν ερασιτέχνης που κυνηγάει την εφήμερη προβολή, αλλά δεν είμαι αυτής της οδού. Η δική μου στάση ζωής είναι να κάνω πράγματα που μπορεί να έχουν διάρκεια σε προσπάθεια αναρρίχησης, αλλά τουλάχιστον θα είναι ουσιαστικά. Έτσι θα έλεγα ναι στο ρόλο του κουμπάρσου της ποιοτικής ταινίας. Όταν υπηρετείς την τέχνη και αφού είσαι λογοδοσμένος μαζί της, της δίνες το πάθος σου με δυνατά αισθήματα.
3. Έχετε να φάτε πάνω από μήνα όταν ξαφνικά μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας στρώνεται το πιο πλούσιο τραπέζι. Βουτάτε πιρούνι και μαχαίρι, όταν από κάπου ακούγεται μια φωνή:” “hny boy τι πας να κάνεις; Έτσι και φας χάνεις το Οscar!”. Πώς αντιδράτε;
Ωωω, και ποιος δεν θα ήθελε ένα Όσκαρ στο ενεργητικό του… όνειρο ζωής για εμάς τους καλλιτέχνες. Μεγάλο το δίλημμα, πολύ μεγάλο… Σουρεαλιστική ερώτηση, που ίσως απαντηθεί σουρεαλιστικά. Αν το γεύμα είναι το αγαπημένο μου, καθώς ευχαριστεί τους γευστικούς κάλυκες, ίσως και να προτιμούσα να μείνω στην συγκεκριμένη γευστική πανδαισία και να έστελνα εκπρόσωπο μου να παραλάβει το πολυπόθητο Όσκαρ επικαλούμενος ασθένεια. Αυτό σαν πρώτη σκέψη. Σαν δεύτερη και επικρατέστερη θα ήταν να σπεύσω να λάβω το μεγάλο αυτό εύσημο, που αποδίδεται σε καλλιτέχνες καθώς είναι μια μονάδα αξιολόγησης τους. Ναι θα προτιμούσα το ΟΣΚΑΡ! Εξάλλου ποιος δεν θα έπραττε το ίδιο; Δεν είναι και λίγο να έχεις στο ενεργητικό σου τέτοιο τιμητικό έπαθλο!
4. Ας αντιστρέψουμε τους όρους. Όλοι είναι για μια μέρα αόρατοι εκτός από σας. Ποιό είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνατε;
Το πρώτο πράγμα…το πρώτο πράγμα… Πολλά θα ήθελα να κάμω, αλλά θα σταθώ σε δύο. Το ένα θα ήταν να παίζω όλη την ημέρα ρόλους που θα ήθελα να υποδυθώ, καθώς δεν θα είναι κανείς να με αποσπά την προσοχή και να με διακόπτει και το άλλο θα ήταν να ακούω μουσική στη διαπασών για εκτόνωση. Απλά και περιεκτικά για μένα!
5. Τι δεν θα συμβουλεύατε κάποιον που θέλει να δημιουργήσει μια θεατρική ομάδα;
Επειδή ο καθένας έχει το δικό του τρόπο σκέψης, καθώς και πράξης, εξυπακούεται πως αξιολογεί τις ενέργειες του σύμφωνα με τα δικά του πιστεύω. Χωρίς να θεωρηθώ λοιπόν ο ειδήμων, αλλά έχοντας ανάλογη εμπειρία με την δική μου οπτική ματιά, θα συνιστούσα να μην δημιουργήσει θεατρική ομάδα αν στόχος του είναι να αποτελέσει μόνο πηγή εσόδων ή επειδή θέλουν να ανέβουν στο σανίδι χωρίς να έχουν αυτό που λέμε εμείς το «υποκριτικό χάρισμα». Τι εννοώ; Το πιο εύκολο σήμερα είναι να συστηθεί μια θεατρική ομάδα, αλλά το πιο δύσκολο είναι να την καθιερώσεις ως μια αξιόλογη καλλιτεχνική κοινωνική μονάδα, που θα προσφέρει στο κοινό ποιότητα θέασης και θεματολογίας.
6. Ο κακός ο λύκος σας θεωρεί το πιο κατάλληλο άτομο για την υπεράσπισή του. Οι αδελφοί Γκριμ και οι μιμητές τους έχουν αμαυρώσει την φήμη του. Με ποιά λόγια θα ξεκινούσατε την υπεράσπισή του;
Η απάντηση μου σε αυτή την ερώτηση είναι λακωνική, καθώς δεν θα αναλάμβανα να υπερασπιστώ έναν κακό χαρακτήρα. Είναι κάτι σαν ιδεολογία ηθικής αρχής. Προσωπικά δεν επικροτώ τις κακές συμπεριφορές και πράξεις, όποτε σε αυτή την περίπτωση δεν θα είχα υπερασπιστική γραμμή.
7. Πόσο δράμα κρύβεται μέσα σε μια κωμωδία;
Το πόσο δράμα κρύβεται σε μια κωμωδία, ως άποψη εκτιμάται από τον καθένα διαφορετικά. Αν λοιπόν σταθώ στην κυριολεκτική έννοια του ορισμού “δράμα”, που σε νεοελληνικά δεδομένα περικλείει τα πάθη, την δυστυχία τα δυσάρεστα βιώματα των ανθρώπων, επισφραγίζω λοιπόν την εικόνα πως σε μια κωμωδία δεν κρύβεται ένα δράμα!
Αν όμως σταθώ πιο εξεζητημένα ως καλλιτέχνης, ναι σε μια κωμωδία κρύβεται ένα δράμα. Αφενός γιατί το δράμα σύμφωνα με τα τότε δεδομένα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος περιλάμβανε την κωμωδία, το σατυρικό δράμα, την τραγωδία & αφετέρου σε ένα θεατρικό ή κινηματογραφικό έργο πάντα βρίσκουμε την ύπαρξη αυτών των δυο να ενσωματώνονται στην υπόθεση!
8. Βρίσκεστε σε γνωστό στέκι όταν σας πλησιάζουν δύο δημοσιογράφοι για μια συνέντευξη. Τους λέτε αμέσως ναι, όταν συνειδητοποιείτε πως σας έχουν μπερδέψει με άλλον συνάδελφο. Πώς αντιδράτε;
Καθώς φέρω την εικόνα με το σκηνικό των δημοσιογράφων να με έχουν μπερδέψει με κάποιον άλλον, συγκροτώ με ρεαλισμό την σκέψη και αντιδρώ ως εξής: Καταρχήν αντιλαμβάνομαι πως δεν επρόκειτο για επαγγελματίες δημοσιογράφους, διότι αυτό μαρτυράει ερασιτεχνισμό, καθώς δεν έχουν εικόνα και ιδέα το πως είναι ο συνεντευξιαζόμενος τους. Έτσι αρχικά τους ακούω με προσοχή και όσο μου παραθέτουν το μοντέλο συνέντευξης, που δεν έχει ουδεμία σχέση με τον Γιάννη, τους διακόπτω ευγενικά λέγοντας τους πως μάλλον με μπέρδεψαν με τον Σωσία μου.
9. Συμπληρώστε την φράση: “Είμαι ο Γιάννης κι όταν βλέπω πως…”
Είμαι ο Γιάννης και όταν βλέπω πως οι άνθρωποι στο βωμό της ιδιοτέλειας καταργούν την ανθρωπιά και γίνονται εγωπαθείς, θλίβομαι και απομακρύνομαι.
10. Ποιά ερώτηση σας δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί; (Οι απαντήσεις όλες και καμία απορρίπτονται!)
Η 6η ερώτηση, όπου καλούμουν να σας απαντήσω για το πως θα υπερασπιζόμουν τον κακό τον λύκο. Με προβλημάτισε διότι ειλικρινά δεν θα γινόμουν ποτέ υπερασπιστής του κακού. Δια τούτο έδωσα την απάντηση ως προς την συγκεκριμένη υπερασπιστική γραμμή για το πως θα αντιδρούσα.
