Η πρώτη σκέψη που έκανα όταν επικοινώνησα με την Μαίρη Σάμου ήταν πως έχουμε αρκετά κοινά. Ξενόγλωσσες καθηγήτριες και οι δύο, της Αγγλικής Γλώσσας εκείνη και ιδιοκτήτρια Κέντρου Ξένων Γλωσσών με μια άκρως επιτυχημένη πορεία στον τομέα της διδασκαλίας. Επίσης και οι δύο συγγραφείς. Η αμέσως επόμενη σκέψη ήταν πως έχω να κάνω με έναν σπουδαίο άνθρωπο με όλη την σημασία της λέξης.

Λάτρης της βιωματικής μάθησης, την οποία και εφαρμόζει στη διδασκαλία της θεωρώντας ότι η μάθηση μπορεί να κατακτηθεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό μέσα από το “ζω, αγγίζω, νιώθω άρα μαθαίνω”.

Από το 2017 αρθρογραφεί για το δικό της blog, το maryonajourney.com, με τα άρθρα της να ανήκουν στα πλέον δημοφιλή και τον αναγνώστη να αισθάνεται την αμεσότητα των εκάστοτε θεμάτων και συχνά να ταυτίζεται μαζί τους. Μια πένα αστείρευτη που μας δίνει πάντα το κάτι παραπάνω.

“ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ”

Τον Μάρτιο του 2019 η Μαίρη Σάμου θα κυκλοφορήσει το πρώτο της βιβλίο από τις Εκδόσεις iWrite του Πρότυπου Ομίλου Εκδόσεων Πηγή με τίτλο “Παραμύθι για μεγάλους”.

Μια ιδιαίτερη ιστορία αγάπης, που συνδέει με αρμονικό τρόπο την αλληγορία με τον ρεαλισμό. Εκείνο δε που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το άκρως καλαίσθητο εξώφυλλο, που όμοιο του είχα καιρό να δω. Ξεφυλλίζοντας τις πρώτες σελίδες, δεν λες να το αφήσεις από τα χέρια σου.

Η συγγραφέας κατορθώνει να μας ξυπνήσει συναισθήματα που είχαμε ξεχάσει ότι υπάρχουν. Ένα τόσο τρυφερά γραμμένο βιβλίο δεν θα έπρεπε να λείπει από την βιβλιοθήκη μας.

Μαίρη Σάμου, ξέρω ότι έχεις να μας δώσεις ακόμη πολλά συγγραφικά. Εγώ κάνω ήδη χώρο στην βιβλιοθήκη μου.

____________________________

Η αγαπητή συγγραφέας Μαίρη Σάμου βρήκε χρόνο για το δικό της 10 στα 10 και την ευχαριστούμε πολύ!

10 ΣΤΑ 10 ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΙΡΗ ΣΑΜΟΥ

1. Βρίσκεστε στο ίδιο πλοίο με μια ιστορική προσωπικότητα άλλης εποχής. Ποιά θα θέλατε να είναι αυτή και τι θα την ρωτούσατε;

Θα ήθελα πάρα πολύ να μπορούσα να συνταξίδευα με τον Μέγα Αλέξανδρο. Θα τον ρωτούσα μεταξύ άλλων σαφέστατα, κάτι για το οποίο έχω αναρωτηθεί άπειρες φορές. Από που αντλούσε όλη αυτή την ενέργεια και τη δίψα για να κάνει νέα πράγματα. Όλο αυτό το θάρρος και το προσόν να οραματίζεται και να υλοποιεί κάθε του σχέδιο και κάθε μικρή, μα και μεγάλη φιλοδοξία. Θα ήταν αναμφίβολα ένα ταξίδι που δεν θα ξεχνούσα ποτέ.

2. Αν η ζωή σας μπορούσε να παρουσιαστεί σε ένα άρθρο, τι τίτλο θα του δίνατε;

«Ποτέ μην λες ποτέ». Νομίζω πως ταιριάζει απόλυτα με την πορεία της ζωής μου. Στα καλά αλλά και στα άσχημα που έχουν έρθει, στα κατορθώματα, μα και στις αποτυχίες. Ο τίτλος αυτός αντιπροσωπεύει πλήρως τα «ποτέ» που έχω πει και που εν τέλει δεν μου έβαλαν φρένο ποτέ.

3. Πώς θα αντιδρούσατε αν κάποιος πολύ κοντινός σας άνθρωπος σας “πουλούσε παραμύθι”;

Χμμ… Παραμύθι για μεγάλους λοιπόν από μια άλλη οπτική γωνία. Θα ένιωθα όπως οι αφανείς ήρωες των παραμυθιών, απογοητευμένοι επειδή δεν έλαβαν την προσοχή που τους άξιζε κι ίσως λιγάκι θυμωμένοι αφού την πάτησαν και πληγώθηκαν. Ας μην ξεχνάμε όμως πως το τέλος ενός παραμυθιού είναι πάντα ένα μάθημα. Ζήσανε λοιπόν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…

4. Έχετε να φάτε πάνω από μήνα, όταν μπροστά στα όμορφα ματάκια σας στρώνεται ξαφνικά ένα πλούσιο δείπνο αποκλειστικά για σας. Με λαχτάρα βουτάτε πιρούνι και μαχαίρι όταν ακούγεται μια φωνή: ”Honey what’s on your mind? Έτσι και φας χάνεις το Νόμπελ Λογοτεχνίας;” Πώς αντιδράτε;

Αφήνω κάτω το μαχαίρι και κρατάω το πιρούνι για να «τσιμπήσω» το Νόμπελ! Το φαγητό μπορεί να περιμένει λίγο ακόμη. το Νόμπελ Λογοτεχνίας όμως ποτέ. Θέλω να υποθέτω βέβαια πως θα είχα προταθεί επειδή το άξιζα κι όχι σαν όρο του να μην φάω. Πέραν τούτου, θα ήμουν και απόλυτα fit για την απονομή.

5. Ποιό λογοτεχνικό είδος θα ”αγγίζατε” με δυσκολία και γιατί;

Θεωρώ πως το είδος που θα δυσκολευόμουν πολύ να αποδώσω είναι οι περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας. Μυθοπλασία μεν, αλλά πολύ δύσκολο και με ένα ιδιαίτερα απαιτητικό κοινό που ξέρει πολύ καλά τι περιμένει από έναν συγγραφέα και τι θέλει να διαβάσει. Είναι κάτι πολύ πιο διαφορετικό από το διήγημα με βάση τις εμπειρίες και τα βιώματα πάνω στο οποίο κινούμαι εγώ.

6. Βρίσκεστε σε γνωστό στέκι όταν σας πλησιάζουν δύο γνωστοί δημοσιογράφοι με σκοπό να σας πάρουν μια μίνι συνέντευξη. Είστε πρόθυμη, μα διαπιστώνετε ότι σας έχουν μπερδέψει με άλλη συνάδελφο. Πώς αντιδράτε;

«Μισή ντροπή δική μου και μισή δική τους» καθώς λέει κι ο σοφός λαός. (χαχα) Αν παρόλα αυτά δεν τους κάλυπτε τίποτε από τα δικά μου πεπραγμένα, θα τους κερνούσα έναν καφέ και θα προσπαθούσα να μάθω εγώ πράγματα γι’ αυτούς καθότι και γνωστοί δημοσιογράφοι. Βλέπετε το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις…

7. Η έμπνευση γυρνάει συχνά την πλάτη στην Μαίρη Σάμου;

Ευτυχώς μέχρι τώρα κάτι τέτοιο δεν μου έχει συμβεί, ούτε στα κείμενά μου ως αρθρογράφος, αλλά ούτε και στα συγγραφικά μου σχέδια. Ακούω, αφουγκράζομαι και φιλτράρω κάθε μέρα οτιδήποτε μου δίνει ερέθισμα. Όμως είναι κάτι που πιθανόν να συμβεί μελλοντικά και τότε απλά το αφήνεις να γίνει, το ζεις και αυτό. Επαναπροσδιορισμός και φόρτιση μπαταρίας.

8. Ποιά κρίνει πιο αυστηρά τον εαυτό της, η καθηγήτρια Μαίρη ή η συγγραφέας Μαίρη;

Η καθηγήτρια Μαίρη κρίνει πολύ πιο αυστηρά τον εαυτό της μιας και η δουλειά μου έχει να κάνει με παιδικές ψυχές, τις οποίες εύχεσαι να αγγίξεις κατά τέτοιο τρόπο που θα σε θυμούνται κάποτε, όχι μονάχα για την μεταδοτικότητά σου στο θέμα της διδασκαλίας, αλλά κυρίως για την δική σου καθαρή ψυχή.

9. Είμαι η Μαίρη και μερικές φορές… Συνεχίστε την φράση.

…το παρακάνω με τις απαιτήσεις που έχω από εμένα. Αυστηρή με τον εαυτό μου, μα φουλ συναισθηματική για να έχω πάντα το αποτέλεσμα που θέλω.

10. Ποιά από τις 10 ερωτήσεις σας δυσκόλεψε περισσότερο; (Οι απαντήσεις καμία και όλες απορρίπτονται!)

Θα έλεγα πως με δυσκόλεψε αρκετά η πρώτη, αφού υπάρχουν τόσες πολλές σημαντικές ιστορικές προσωπικότητες κι είναι πολύ δύσκολο να καταλήξει κανείς σε μια μόνο. Θέλω για το backstage να αναφέρω πως φλέρταρα και με την ιδέα του να αναφέρω την Κλεοπάτρα. Απόλαυσα όλες τις ερωτήσεις όμως και εύχομαι οι αναγνώστες να τις διαβάσουν με ενδιαφέρον.

Κοινοποιήστε
Χριστίνα Καρρά
Καθηγήτρια Γερμανικών, κειμενογράφος και συγγραφέας με τρία βιβλία στο ενεργητικό της: " Η κόρη του Ναζί", "Η φαλαινίτσα που ήθελε να γίνει γλάρος " και το πιο πρόσφατο "Γιατί το λεμονάκι δεν ήθελε να γίνει ποτέ πεπονάκι" από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη. Έχει έναν γιο και θεωρεί ότι η ευτυχία κρύβεται στα μικρά πράγματα που συνήθως προσπερνάμε. Αγαπημένη της ρήση: "Για να ανέβεις στην κορυφή, επιβάλλεται να ξεκινήσεις από την βάση."