Η Χρύσα Βασιλείου ανήκει στην κατηγορία των συγγραφέων που δεν τους προσπερνάς εύκολα. Δεν είναι μόνο ο ευγενικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τους συνανθρώπους της, αλλά κυρίως ο τρόπος που γράφει, ο τρόπος αυτός που αγγίζει τον αναγνώστη, ο τρόπος αυτός που σε κάνει να μην θέλεις να αφήσεις το βιβλίο της από τα χέρια σου!
Η Χρύσα Βασιλείου γεννήθηκε το 1987 στην Ελάτεια Φθιώτιδας και είναι απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.
Στην εφηβεία ξεκίνησε να γράφει τα πρώτα της διηγήματα και να σκαρώνει ποιήματα και χιουμοριστικά στιχάκια, με αφορμή οτιδήποτε τραβούσε την προσοχή της. Τα τελευταία χρόνια, διηγήματά της έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς και δημοσιευτεί σε συλλογές νέων λογοτεχνών.
Εργάζεται ως επιμελήτρια κειμένων, ενώ από το 2015 μέχρι σήμερα αρθρογραφεί σε sites, γράφοντας κυρίως για ό,τι έχει να κάνει με τον κόσμο της λογοτεχνίας και του βιβλίου. Αγαπά το διάβασμα (με αδυναμία στα αστυνομικά μυθιστορήματα και τα ψυχολογικά θρίλερ), τη χαλαρωτική μουσική, τα ταξίδια και τις «βόλτες» στα social media, ενώ όταν έχει ελεύθερο χρόνο αφοσιώνεται στο αγαπημένο της γράψιμο.
ΣΚΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Η Κρίστεν Χολμς είναι μια νεαρή δημοσιογράφος, που ζει κι εργάζεται στο Σικάγο. Όταν επιστρέφει στην πόλη της, το Έιμερι του Ουισκόνσιν, για να παρευρεθεί στο μνημόσυνο της κολλητής της φίλης που σκοτώθηκε όταν ήταν παιδιά, πιστεύει πως το μόνο που θα έχει να αντιμετωπίσει θα είναι οι αναμνήσεις που θα ξυπνήσει όλο αυτό μέσα της· όμως θα αποδειχτεί πως κάνει μεγάλο λάθος. Η εξαφάνιση της Κασσάνδρας, λίγες μόλις ώρες πριν από την επιμνημόσυνη τελετή της αδελφής της, αναστατώνει τη μικρή κοινωνία του Έιμερι.
Την υπόθεση αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ο επικεφαλής αστυνομικός του τοπικού τμήματος Ντέιβιντ Μορέτι. Η Κρίστεν αποφασίζει να τον βοηθήσει και οι δυο τους έρχονται αρκετά κοντά. Ταυτόχρονα, με αφορμή την εξαφάνιση της Κασσάνδρας, στη μικρή πόλη οι αναμνήσεις επιστρέφουν, οι σχέσεις όλων δοκιμάζονται και παλιά μυστικά, καλά κρυμμένα για πολλά χρόνια, έρχονται στο φως με απρόβλεπτες συνέπειες. Κι όταν οι αποκαλύψεις αρχίσουν να διαδέχονται η μία την άλλη, τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο. Όλοι θ’ αναγκαστούν να κάνουν τον απολογισμό τους, να πληρώσουν για τις επιλογές τους και να επιλέξουν πώς θα πορευτούν στο μέλλον. Γιατί, τελικά, δεν έχει σημασία το φύλλο που θα σου μοιράσει η Μοίρα, αλλά το πώς θα επιλέξεις εσύ να παίξεις την παρτίδα.
Το θεωρώ ένα από τα πιο καλογραμμένα αστυνομικά μυθιστορήματα, τα οποία πιστέψτε με δεν είναι και πολύ εύκολο να τα γράψει κανείς, καθώς μπορεί να πέσει στην παγίδα του προβλέψιμου κι εν τέλει ανιαρού περιεχομένου. Η συγγραφέας κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον δίχως να κουράζει με περιττές περiγραφές. Θα το λατρέψετε!
Η ταλαντούχα συγγραφέας Χρύσα Βασιλείου βρήκε χρόνο για το δικό της 10 στα 10 και την ευχαριστούμε από καρδιάς.
__________________________________
10 ΣΤΑ 10 ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΥΣΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
1.Βρίσκεστε στο ίδιο πλοίο με μια ιστορική προσωπικότητα άλλης εποχής. Ποιά θα θέλατε να είναι αυτή και τι θα την ρωτούσατε;
Αγαπώ πολύ την περίοδο της Αναγέννησης κι ένας από τους αγαπημένους μου ζωγράφους είναι ο Τιτσιάνο. Αυτόν λοιπόν θα επέλεγα, και θα του ζητούσα να μου μιλήσει για την τέχνη του και να μου επιτρέψει να περάσω λίγη ώρα στο εργαστήριό του, για να τον δω επί το έργον.
2.Έχετε να φάτε πάνω από μια εβδομάδα όταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας στρώνεται το πιο πλούσιο τραπέζι του κόσμου. Είστε έτοιμη να αρπάξετε το πιρούνι όταν από κάπου ακούγεται μια φωνή: ”Χρύσα τι πας να κάνεις; Έτσι και φας το παραμικρό χάνεις το Νόμπελ Λογοτεχνίας!” Πώς αντιδράτε;
Πέφτω στο φαγητό με τα μούτρα, που λένε! Πρώτον, έχω ούτως ή άλλως καλή σχέση με το φαγητό, οπότε το πλουσιότερο τραπέζι του κόσμου και μια εβδομάδα αφαγίας είναι μεγάλα δέλεαρ! Δεύτερον, ποτέ δεν ονειρεύτηκα τον εαυτό μου να κερδίζει το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Αν αντί για Νόμπελ μιλούσαμε για το απόλυτο best seller, ίσως και να το ξανασκεφτόμουν!
3.Η έμπνευση έχει γυρίσει ποτέ την πλάτη στην Χρύσα;
Η έμπνευση ως έμπνευση όχι, δεν θα το έλεγα. Κάθε μέρα τριγυρίζουν στο μυαλό μου σκέψεις και εικόνες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος ενός βιβλίου. Μπορώ να εμπνευστώ από πάρα πολλά πράγματα στην καθημερινότητά μου. Μου έχει συμβεί όμως πολλές φορές το περιβόητο writer’s block – να έχω κάτι στο μυαλό μου ακριβώς όπως θέλω να το αποτυπώσω στο word μου και να μην μπορώ να μετατρέψω αυτές τις σκέψεις και ιδέες σε λέξεις!
4.Ποιά τρία αντικείμενα δεν θα παίρνατε μαζί σας σε ένα ερημικό νησί;
Το κινητό μου (αφού δεν θα έχω σήμα), τον υπολογιστή μου (αφού δεν θα έχω ρεύμα) και το τάμπλετ μου (για τον ίδιο λόγο).
5.Ποιά συμβουλή δεν θα δίνατε ποτέ σε έναν νέο συγγραφέα;
Να τα παρατήσει στην πρώτη δυσκολία, γιατί είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει να ξεχωρίσει στον συγκεκριμένο χώρο.
6.Βρίσκεστε σε γνωστό χώρο όταν σας πλησιάζουν δύο δημοσιογράφοι με σκοπό να σας αποσπάσουν κάποια δήλωση. Λέτε αμέσως ναι όταν διαπιστώνετε ότι σας έχουν μπερδέψει με άλλη συνάδελφο. Πώς αντιδράτε;
Χαμογελάω, τους επισημαίνω το λάθος τους και τους ρωτάω αν θέλουν να ρωτήσουν κάτι εμένα για μένα, αλλιώς απομακρύνομαι σαν να μην τρέχει τίποτα. Αν δύο επαγγελματίες δημοσιογράφοι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν φυσιογνωμικά το πρόσωπο από το οποίο θέλουν να πάρουν δηλώσεις, μάλλον αυτό κάτι λέει για τον δικό τους επαγγελματισμό. Εμένα δεν υπάρχει λόγος να με απασχολεί, ούτε να με κάνει να νιώσω άσχημα.
7.Υπάρχει κάποιο είδος λογοτεχνίας που δεν θα αγγίζατε ποτέ;
Η δυστοπική λογοτεχνία. Έχω διαβάσει ελάχιστα μυθιστορήματα αυτού του είδους και έχω διαπιστώσει πως δεν μου ταιριάζουν. Δεν μου αρέσουν και δεν τα πολυκαταλαβαίνω κιόλας! Οπότε, θα την απέφευγα γιατί αντικειμενικά δεν θα ήμουν καθόλου καλή σε αυτήν.
8.Ας αντιστρέψουμε τους όρους: Όλοι είναι για μια μέρα αόρατοι εκτός από σας. Ποιό είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνατε;
Θα επισκεπτόμουν ένα πολυσύχναστο μέρος, όπου συνήθως γίνεται χαμός από κόσμο. Θα περπατούσα με την ησυχία μου, θα χάζευα τον περιβάλλοντα χώρο χωρίς κανένας να παρεμβάλλεται στο οπτικό μου πεδίο, δεν θα περίμενα στην ουρά… Θα σεργιάνιζα στο Μοναστηράκι, για παράδειγμα, και θα ανέβαινα στην Ακρόπολη.
9.Πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος της προσωπικές του “σκιές“ από το παρελθόν;
Να τις αντιμετωπίζει, όπως το είπατε. Να μην προσπαθεί να τις κρύψει κάτω από το χαλί, να τις κρατάει κλεισμένες μέσα στην ψυχή και το μυαλό του και να προσποιείται πως δεν υπάρχουν, αλλά να τις βγάλει στην επιφάνεια, να «παλέψει» μαζί τους και να τις αφήσει να λουστούν από το φως, μέχρι να ξεθωριάσουν.
10.Ποιά από τις δέκα ερωτήσεις σας δυσκόλεψε περισσότερο; (Οι απαντήσεις όλες και καμία δεν γίνονται αποδεκτές!)
Η πρώτη, με την ιστορική προσωπικότητα. Γιατί υπάρχουν αρκετές ακόμα που θα ήθελα να συναντήσω και έπρεπε να επιλέξω μόνο μία!
