Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που η λέξη ταλαντούχος μοιάζει φτιαγμένη μονάχα για εκείνους. Στην κατηγορία αυτή ανήκει σίγουρα η ανερχόμενη συγγραφέας με καταγωγή από τη Βόνιτσα και το Ρέθυμνο, Μαρία Τσαβαλά.
Σπούδασε νοσηλευτική και ζαχαροπλαστική, μιας και ακόμα το ανήσυχο πνεύμα της αναζητούσε το επάγγελμα εκείνο που θα κατακτούσε την καρδιά της. Από μικρή, στόχος της ήταν να κάνει χόμπι την δουλειά της και την δουλειά της χόμπι. Να αγαπάει αυτό που κάνει και να την γεμίζει. Και αυτό το κέρδισε επάξια τελικά η συγγραφή.
“ΙΣΟΒΙΑ ΚΑΘΕΙΡΞΗ”
Ο φόνος του άντρα της την καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη και έτσι αναγκάζεται να αφήσει πίσω την εφτάχρονη κόρη της, που έρχεται σε καθημερινή σύγκρουση με την οργή της γιαγιάς της. Στη φυλακή θα συναντήσει ένα σημαντικό πρόσωπο, που κάποτε χάραξε τη ζωή της και ένα δεύτερο που θα αλλάξει τα δεδομένα.
Παρά τα βλοσυρά παιχνίδια που της επιφυλάσσουν, με τον καιρό ο εγκλεισμός παύει να είναι βάναυσος, αντιθέτως μετατρέπεται σε έναν επίγειο παράδεισο. Στην φυλακή βρήκα την απόλυτη ευτυχία. Τον άνθρωπο της ζωής μου.
Ντορέττα. Πρωταθλήτρια πυγμαχίας. Ποιος σκότωσε τον άντρα της; Κατάφερε να μείνει αλώβητη η κόρη της από όλο αυτό;
Το κοινωνικό δράμα που έχει αγαπηθεί όσο κανένα άλλο στην εφαρμογή του wattpad! Η τεχνική της Μαρίας Τσαβαλά απλά μοναδική για το νεαρό της ηλικίας της!
Μπορείτε να το διαβάζετε εδώ: “Ισόβεια Κάθειρξη”
Αξίζει τον κόπο δε να ρίξετε και μια ματιά στο Mariatsavala.blogspot.com με θέμα φυσικά την συγγραφή. Εγώ προσωπικά ενθουσιάστηκα!
Μαρία Τσαβαλά, θέλω να εκφράσω δημοσίως την πίστη που έχω στην πένα σου και πως σε θεωρώ μοναδικό πλάσμα!
_________________________________
Η ανερχόμενη συγγραφέας Μαρία Τσαβαλά απάντησε στο δικό της 10 στα 10 και την ευχαριστούμε πολύ.
10 ΣΤΑ 10 ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΒΑΛΑ
1.Βρίσκεσαι στο ίδιο πλοίο με ιστορική προσωπικότητα άλλης εποχής. Ποιά θα ήθελες να είναι αυτή και τι θα την ρωτούσες;
Επίτρεψέ μου, η απάντησή μου να εμπεριέχει δύο προσωπικότητες, καθώς ο καθένας έπαιξε έναν διαφορετικό, δικό του ρόλο στο λαό .
Πρώτα θα διάλεγα μία από τις μεγαλύτερες ηγετικές μορφές της Ελλάδας, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη τον “Γέρο του Μοριά”. Θα ήθελα πολύ να γνωρίσω την αντρειωμένη ψυχή του, ρωτώντας τον ποιο ήταν το κίνητρό του ώστε να μην το βάζει ποτέ κάτω μπρος στις κακουχίες και να έχει ψηλά το κεφάλι για την χώρα που τόσο αγαπούσε. Θαυμάζω απεριόριστα τους ηγέτες μας και στο έργο που συντέλεσαν.
Σε δεύτερη μοίρα θα κατέτασσα τον Αδόλφο Χίτλερ. Νομίζω ότι οι ερωτήσεις μου θα ήταν πολλές, όπως μπορείτε να καταλάβετε.
2. Βρες μας ένα κοινό σημείο ανάμεσα στην Ζαχαροπλαστική, την Νοσηλευτική και την Συγγραφή, αντικείμενα με τα οποία έχεις έτσι κι αλλιώς σχέση.
Η προσφορά. Στη ζαχαροπλαστική προσφέρεις γευστική χαρά, όποια μορφή και αν μπορεί να πάρει εκείνη, στην νοσηλευτική προσφέρεις σωματική και ψυχολογική βοήθεια σε άτομα που σε έχουν ανάγκη και σε αντιμετωπίζουν σαν θεόσταλτο, και στη συγγραφή προσφέρεις ταξίδια ψυχής. Συντροφιά, μαθήματα, μια διαφορετική όψη για την ζωή. Και στα τρία αντικείμενά έχεις να προσφέρεις την χαρά.
3. Έχεις να φας πάνω από έναν μήνα όταν ξαφνικά στρώνεται μπροστά σου ένα πλούσιο τραπέζι. Είσαι έτοιμη να γευτείς τα πάντα, όταν ακούγεται μια φωνή: “Μαράκι, τι πας να κάνεις; Έτσι και φας οτιδήποτε χάνεις το Νόμπελ Λογοτεχνίας!”. Πώς αντιδράς;
Αχ…δυστυχώς αυτό θα ήταν μεγάλη αμαρτία, φαγητό να απαρνηθείς, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι η δίψα μου για την συγγραφή είναι τόσο μεγάλη που θα νικούσε την πείνα μου.
Ναι, την πλάτη μου θα γύριζα σε αυτό το πλούσιο δείπνο και θα έπαιρνα τον δρόμο για το Νόμπελ. Προσπαθώ τόσο πολύ να κερδίσω μια σημαντική θέση στην λογοτεχνία, που θα αντιδρούσα απάνθρωπα.
4. Αν αισθανθείς προδωμένη συναισθηματικά, καταδικάζεις κάποιον σε “ισόβια απομόνωση” ή δίνεις και δεύτερες ευκαιρίες;
Στο παρελθόν, όταν η λογική μου τόλμησε να δώσει την δεύτερη ευκαιρία, την αρνήθηκε η ψυχή μου, καθώς ποτέ ξανά δεν αφέθηκα ολοκληρωτικά σε αυτό το πρόσωπο. Οπότε ναι, προτιμώ να καταδικάσω σε ισόβια (κάποιο βιβλίο μου θύμησες τώρα!) απομόνωση το συγκεκριμένο άτομο.
5. Η έμπνευση σου έχει γυρίσει ποτέ επιδεικτικά την πλάτη;
Αυτή την ερώτηση την δέχομαι συχνά, ωστόσο η απάντηση μου μερικούς τους εκπλήσσει. Δεν ξέρω αν πιστεύω πολύ σε αυτόν τον όρο που ονομάζουμε “έμπνευση”.
Εγώ προσωπικά προσπαθώ να δουλεύω πέντε ώρες σε καθημερινή βάση. Αν δεν μ’αρέσει κάτι, αμέσως το αλλάζω, όσο και αν με κουράζει αυτό, προτιμώ να δουλεύω παρά να περιμένω την έμπνευση να μου έρθει ουρανοκατέβατα.
Γράφοντας έρχεται η όρεξη και πίστεψέ με έχω πολλά στο μυαλό μου να μοιραστώ με τον κόσμο!
6. Η συγγραφή σε “βρήκε” από μόνη της ή την πλησίασες εσύ;
Θα έλεγα το δεύτερο. Κάποτε μισούσα τα βιβλία, δεν διάβαζα καθόλου, δεν γνώριζα βασικές λέξεις και πολλά ακόμη. Ήμουν τελείως αμαθής. Ένα γεγονός όμως στη ζωή μου, δυσάρεστο θα πω, με έκανε να θέλω με κάποιο τρόπο να μάθω να γράφω για να μοιραστώ με τον κόσμο τα εσώψυχά μου. Από τότε δεν σταμάτησα να διαβάζω και να γράφω. Τώρα αν με ρωτούσες, θα σου απαντούσα ότι μια μέρα δίχως διάβασμα και γραφή είναι χαμένη. Η συγγραφή έσωσε την ψυχή μου.
7. Ποιά πιστεύεις ότι είναι τα “λάθη” που επαναλαμβάνουν οι περισσότεροι αναγνωρισμένοι συγγραφείς;
Δεν πιστεύω ότι είμαι “κάποια” για να το κρίνω αυτό. Θα μιλήσω όμως σαν απλός αναγνώστης, όπως είμαστε όλοι μας.
Νομίζω ότι ένα επαναλαμβανόμενο λάθος τους είναι ότι επαναπαύονται στο ίδιο είδος που ξέρουν ότι γράφουν “καλά” και πουλάει, δίχως να διευρύνουν την γκάμα τους.
Κάπου εδώ να προσθέσω. Ό,τι δεν γράφεται με αγάπη, για μένα είναι αποτυχία. Όταν ένας συγγραφέας δεν έχει να πει κάτι μέσα από την καρδιά του και ολοκληρώνει ένα μυθιστόρημα, απλά και μόνο για ένα συμβόλαιο που καραδοκεί, δεν έχει τίποτα να μας προσφέρει. Και όταν ένα βιβλίο δεν έχει κάτι να προσφέρει, δεν αξίζει.
8. Αντιστρέφουμε τους όρους. Όλοι είναι για μια μέρα αόρατοι εκτός από εσένα. Ποιό είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες;
Θα πήγαινα σε εκείνα τα μέρη που κάποτε η καρδιά μου φοβήθηκε και είπε όχι. Τίποτα περισσότερο…
9. Συμπλήρωσε την φράση: “Είμαι η Μαρία Τσαβαλά και όσοι…”
…με γνωρίζουν προσωπικά ξέρουν ότι όταν βάλω έναν στόχο, δουλεύω σκληρά για να τον πετύχω. Πιστεύω στους στόχους και όχι στα όνειρα, γιατί η δύναμη του ανθρώπου είναι τόσο ισχυρή έως τρομακτική.
10. Ποιά ερώτηση σε δυσκόλεψε περισσότερο; (Οι απαντήσεις όλες και καμία απορρίπτονται!)
Η όγδοη, γιατί μου θύμισες στιγμές που κάποτε είχα ευχηθεί ο κόσμος να ήταν αόρατος και εκεί που λαχταρούσα να τρυπώσω.
Χριστίνα μου, σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την όμορφη συνέντευξη. Μέσα από τα βιβλία σου έχεις κερδίσει την αγάπη μου και μόλις διαπίστωσα ότι μέσα από τις ερωτήσεις σου έμαθα κάποια πράγματα για τον εαυτό μου!
Τελικά καλά λέει ο σοφός λαός, “ο άνθρωπος φαίνεται από τις ερωτήσεις που θέτει και όχι από τις απαντήσεις του”.