Οι στιγμές που θέλει κανείς να απολαύσει ένα καλό βιβλίο, να ταξιδέψει νου και ψυχή, να ακροαστεί τον παφλασμό των λέξεων και να αφήσει την βελόνα της πυξίδας των συναισθημάτων του ελεύθερη προς κάθε κατεύθυνση συνδέονται σίγουρα με το όνομα της Λένας Μαντά.
Το χαμογελαστό κορίτσι, που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και θα μπορούσε να δουλεύει ως νηπιαγωγός, αφού αυτό ήταν το αντικείμενο σπουδών του, είναι σήμερα μια από τις πιο πετυχημένες Ελληνίδες συγγραφείς με τα βιβλία της να έχουν πουλήσει δύο εκατομμύρια αντίτυπα.
Εγώ δεν θα σταθώ τόσο στους αριθμούς, όσο στην όλη ουσία: Η Λένα Μαντά συνδυάζει πηγαίο ταλέντο και σεβασμό προς τον αναγνώστη.
Τα «σωστά Ελληνικά» της και η θεματολογία των μυθιστορημάτων της, που σε κάνει συχνά να ταυτίζεσαι με τον εκάστοτε ήρωα, αλλά κυρίως το γεγονός πως δεν αντιμετωπίζει την συγγραφή ως «επάγγελμα», της έχουν δικαίως χαρίσει τον τίτλο της συγγραφέως της καρδιάς μας, της Λένας μας!
Πολλά τα βιβλία της, δύσκολη η επιλογή μου! Όλα κέρδισαν την αφοσίωσή μου, τόσο ως συγγραφέα, όσο κι ως αναγνώστρια, με κάποια από αυτά να έχουν μια ξεχωριστή συναισθηματική αξία, καθώς άγγιξαν τις πιο ευαίσθητες χορδές μου. Παρακάτω θα αναφέρω κάποια από τα βιβλία της πολυγραφότατης Λένας Μαντά, που μου κράτησαν ιδιαίτερα καλή συντροφιά.
«Βαλς με δώδεκα θεούς»
Ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία με έναν τίτλο που σαφώς και καταφέρνει να κάνει την διαφορά. Συγκινητικό, με τέσσερις πρωταγωνιστές με τους οποίους δένεσαι αμέσως. Μια φιλία και η εξέλιξή της, μια υπόθεση βγαλμένη από την ίδια την ζωή. Στιγμές που σφίγγεται η καρδιά σου, στιγμές που χαμογελάς με ικανοποίηση.
12 κεφάλαια συνδέονται πρωτότυπα με τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου. 12 κεφάλαια γεμάτα ζωή, έρωτα, αγάπη, προδοσία, χαρά και λύπη. Φράση που «τρύπωσε» κατευθείαν στην διαθέσιμη οπή της μνήμης μου: «Διαλεξε να φύγει προς το τίποτα, γιατί φοβήθηκε το όλα»!
«Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι»
Εδώ έχουμε να κάνουμε με την περίπτωση «δεν μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου»! Μακεδονία δεκαετία του ‘30, πέντε αδελφές που μεγαλώνουν σε ένα χωριό του Ολύμπου. Πέντε αδελφές που νιώθουν την ζωή τους περιορισμένη, σχεδόν παγιδευμένη στα στενά όρια της επαρχίας, πέντε κορίτσια που διψούν για ζωή.
Το συγκεκριμένο έργο της Λένας Μαντά εξακολουθεί να είναι από τα πιο αγαπημένα και χάρισε στην συγγραφέα μια τιμητική διάκριση, αφού το μεταφρασμένο στην αγγλική γλώσσα βιβλίο («The House by the River») κατάφερε να ξεπεράσει τους 100.000 αναγνώστες!
«Με λένε Ντάτα»
Σε όποιον αρέσουν οι ιστορικές λεπτομέρειες θα ενθουσιαστεί! Η φαινομενικά αδύναμη κοπέλα με το δισύλλαβο όνομα, Ντάτα, είναι στην πραγματικότητα ένα θηλυκό γεμάτο μυστήριο που εξελίσσεται σε τιμωρό όταν το θεωρεί επιβεβλημένο. Ένα έργο που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και «εθίζει» για περισσότερη Μαντά!
«Τα πέντε κλειδιά»
Εδώ κρατάμε στα χέρια μας ένα μυθιστόρημα ανατρεπτικό και καθηλωτικό.
Ένα βιβλίο που μέσα από την πλοκή του καταφέρνει να περάσει τα μηνύματά του, με πιο χαρακτηριστικό: Η δύναμη της θέλησης είναι τόσο ισχυρή, που μπορεί να μας βοηθήσει να πραγματοποιήσουμε τα πάντα!
Η αστυνομική χροιά της Μαντά ξαφνιάζει ευχάριστα.
«Γράμμα από χρυσό»
Μια ιστορία με αφετηρία την Πόλη του 1910. Άκρως ενδιαφέρουσα η σκιαγράφηση ιστορικών και πολιτικών γεγονότων με την Μοίρα και το Πεπρωμένο να αφεντεύουν και το παρόν και παρελθόν να εναλλάσσονται αρμονικά με κινηματογραφικό τρόπο.
Ένας έρωτας που πέρασε από γενιά σε γενιά, δύο οικογένειες που δεν έπρεπε ποτέ να συναντηθούν. Οι απίστευτες περιγραφές για άλλη μια φορά το δυνατό χαρτί της Μαντά.
«Ταξίδι στην Βενετία»
Το νέο βιβλίο της Λένας Μαντά είναι γεγονός! Δεν το έχω διαβάσει ακόμη, μα έχω ήδη μαγευτεί από το εξώφυλλο-κόσμημα. Όχι, μην μου μαρτυρήσετε τίποτα για την υπόθεση, σφραγίζω τ’αυτιά μου με κερί σαν σύγχρονος Οδυσσέας που αποφεύγει τις Σερήνες των σπόιλερ.
Το «Ταξίδι στην Βενετία» θέλω να το ανακαλύψω μόνη μου, με τον ήχο του κύματος να προσπαθεί να μου αποσπάσει την προσοχή από την ανάγνωση. Κυματάκι, μάλλον δεν θα τα καταφέρεις…
Το περιοδικό μας έχει την χαρά και την τιμή να φιλοξενεί μια από τις σύγχρονες χρυσές πένες, την Λένα Μαντά. Την ευχαριστούμε πολύ!
10 ΣΤΑ 10 ΜΕ ΤΗ ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ
1.Μια συγγραφέας τα έχει πάντα καλά με τις αράδες της ή μήπως υπάρχουν και στιγμές που “τσακώνεται” μαζί τους;
Με τις αράδες δεν είχα ποτέ πρόβλημα! Κάποιες φορές όμως, οι λέξεις είναι πιο συνεργάσιμες, έρχεται η κατάλληλη όταν την καλέσω, άλλες φορές αργούν ή παίζουν μαζί μου κρυφτό! Δεν παίζω το παιχνίδι τους όμως! Κλείνω τον υπολογιστή τιμωρώντας τες και την επόμενη μέρα είναι υπάκουες και συνεργάζονται αρμονικά μαζί μου!
2. Πέντε κλειδιά και πέντε πόρτες, πίσω από τις οποίες κρύβονται όμορφες εκπλήξεις μα και κίνδυνοι. Θα ρισκάρετε να τις ανοίξετε όλες;
Γενικά δεν είμαι ριψοκίνδυνο άτομο και επιπλέον θέλω να έχω τον έλεγχο στα πάντα! Συνεπώς πολύ δύσκολα θα έπαιρνα τέτοιο ρίσκο. Το «πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα» δεν είναι του τύπου μου.
3. Βρίσκεστε στο ίδιο πλοίο με μια ιστορική προσωπικότητα άλλης εποχής. Ποιά θα θέλατε να είναι αυτή και τι θα την ρωτούσατε;
Με τον Ιησού… Θα ήθελα να μάθαινα από Εκείνον, τι απέμεινε από την διδασκαλία του. Αν κάτι για το οποίο θυσιάστηκε, έστω ένα, υφίσταται στις μέρες μας. Αν η εκκλησία συνέχισε επάξια το έργο Του ή το διαστρέβλωσε, το έφερε στα μέτρα της και τελικά το κατέστρεψε. Αν οι άνθρωποι σήμερα θυμούνται τι αντιπροσώπευε η θυσία Του….
4. Η έμπνευση σας έχει γυρίσει ποτέ την πλάτη επιδεικτικά κι αν ναι πώς το αντιμετωπίσατε;
Μέχρι στιγμής η έμπνευση είναι τακτικός επισκέπτης και αγαπημένος. Το μυαλό μου δημιουργεί και πολλές φορές δεν προλαβαίνω τις ιδέες που το κατακλύζουν.
5. Αν η Λένα Μαντά έγραφε παιδικό παραμύθι, ο κεντρικός ήρωας θα ήταν άνθρωπος, ζώο ή κάτι τελείως διαφορετικό και γιατί;
Κατ’ αρχήν να ξεκινήσουμε από το βασικό: Η Λένα Μαντά δεν θα έγραφε ποτέ παραμύθι! Αν κάποιος με πίεζε να το κάνω, νομίζω θα προτιμούσα να του κόψω την καλημέρα!
6. Βρίσκεστε σε γνωστό στέκι και σας πλησιάζουν δύο δημοσιογράφοι με σκοπό να σας αποσπάσουν κάποια σημαντική δήλωση. Είστε έτοιμη να απαντήσετε όταν διαπιστώνετε ότι σας έχουν μπερδέψει με άλλη συνάδελφο. Πώς αντιδράτε;
Με πολλά, αλλά πάρα πολλά γέλια! Μια φορά πάντως μου έχει τύχει και με αποκάλεσαν κυρία Δημουλίδου. Γέλασα πολύ και τους απάντησα ότι «Πολύ θα ήθελα να έχω τα κιλά και το σώμα της κυρίας Δημουλίδου»!
7. Έχετε να φάτε εδώ κι έναν μήνα. Ξαφνικά μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας στρώνεται το πιο πλούσιο τραπέζι του κόσμου. Βάζοντας φτερά στα πόδια σας (τύφλα να’ χουν τα σανδάλια του Ερμή!) τρέχετε προς την πηγή της γαστρονομικής απόλαυσης. Κι εκεί που είστε έτοιμη να αρπάξετε μαχαίρι και πιρούνι, ακούγεται μια φωνή: «Λενάκι έτσι και φας χάνεις το Νόμπελ Λογοτεχνίας που προοριζόταν για σένα! «Πώς αντιδράτε; (Υ.Γ Φαγητό θα κάνετε καιρό να δείτε ξανά!)
Δεν την κάνουν αυτή την ερώτηση σε μένα! Όταν πεινάω δεν σκέφτομαι ποτέ λογικά!
8. Πόσοι τίτλοι σας «πολιορκούν» συνήθως πριν καταλήξετε στον ένα και μοναδικό;
Ο τίτλος του εκάστοτε μυθιστορήματος σπάνια βγαίνει από την αρχή. Συνήθως έρχεται κατά την διάρκεια της συγγραφής του, γι’ αυτό και είναι ένας και μονάκριβος!
9. Συνηθίζω να λέω πως η συγγραφή είναι η εξομολόγηση της ψυχής με μεσάζοντα την πένα. Για την Λένα Μαντά τι ακριβώς σημαίνει η συγγραφή;
Είναι έρωτας! Ισχυρός, σαρωτικός, με οδηγεί σχεδόν στον ψυχαναγκασμό! Αδυνατώ να απομακρυνθώ από το αντικείμενο του πόθου μου, κάθε λεπτό μακριά του είναι οδυνηρό.
10. Ποιά από τις δέκα ερωτήσεις σας δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί; (Οι απαντήσεις καμία και όλες δεν γίνονται δεκτές!)
Νομίζω η τρίτη… Σκεπτόμουν πως θα ήθελα να συναντηθώ με πολλούς, όχι απαραίτητα ιστορικές προσωπικότητες, αλλά θα είχα πολλά να μάθω από τον Περικλή για την Δημοκρατία και το πώς αυτή έφτασε (κατάντησε;) στις μέρες μας. Θα ήθελα να μιλήσω με την Φιλιώ Χαϊδεμένου για το 1922. Με την Μαρία Ιορδανίδου για την Λωξάνδρα της. Με τον Ξενόπουλο για το έργο του και τόσους άλλους… Εξάλλου ένα πλοίο, έχει πολλούς επιβάτες, έτσι δεν είναι;
